Τη νέα του ζωή πίσω από τα κάγκελα στις φυλακές Διαβατών περιγράφει ο καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Δηλώνει για μία ακόμη φορά αθώος και τονίζει πως το μόνο που ενδιαφέρει πλέον τον ίδιο είναι η υστεροφημία του και η απόδειξη της αλήθειας.
Νέο μήνυμα μέσα από τη φυλακή στέλνει ο καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, για την υπόθεση της υπεξαίρεσης 18 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία του δήμου Θεσσαλονίκης.
Σε επιστολή μέσα από το κελί του με ημερομηνία 13 Μαρτίου, την οποία δημοσιεύει στην προσωπική του ιστοσελίδα, ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης περιγράφει τη νέα του ζωή πίσω από τα κάγκελα στις φυλακές Διαβατών και δηλώνει για μία ακόμη φορά αθώος.
"Συμπλήρωσα 2 εβδομάδες στην φυλακή! Είναι αλήθεια ή ψέματα; Για ποιο λόγο βρίσκομαι εδώ; Πάντως όχι για την υπόθεση της υπεξαίρεσης με την οποία δεν έχω καμία απολύτως σχέση και ως Δήμαρχος προχώρησα ακαριαία σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει ο νόμος σε παρόμοιες περιπτώσεις. Σε 20 τετραγωνικά μέτρα 10 άτομα! 10 κρεβάτια, 5 ντουλαπάκια, 2 τραπεζάκια, 4 σκαμπό, 1 ψυγειάκι, 30 τσάντες, παράθυρα ψηλά να μη βλέπεις τον ορίζοντα, μία τουαλέτα" αναφέρει μεταξύ άλλων ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος.
Στην ίδια επιστολή, ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος κάνει αναδρομή στο έργο που επιτέλεσε ως υφυπουργός Αθλητισμού και ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης επί 12 χρόνια, συνεχίζει να υποστηρίζει πως η απόφαση του δικαστηρίου ήταν άδικη, επαναλαμβάνει πως δεν υπεξαίρεσε ούτε ένα ευρώ και τονίζει πως το μόνο που ενδιαφέρει πλέον τον ίδιο είναι η υστεροφημία του και η απόδειξη της αλήθειας.
"Και ξαφνικά βρίσκομαι έγκλειστος στα Διαβατά! Αβάσταχτο! Είτε ήταν για μια μέρα, είτε για όλη μου την ζωή, για μένα είναι ακριβώς το ίδιο… Το μόνο που με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει είναι η υστεροφημία μου. Και γι' αυτό θα αγωνισθώ μέχρι τέλους για να αποδειχθεί όλη η αλήθεια (…) Γιατί τέτοια αδικία; Ποιος σκοπός εξυπηρετείται με τον ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό και ίσως βιολογικό μου θάνατο;" σημειώνει.
Και κλείνει την επιστολή του ως εξής:
"Κάποιοι κοιμούνται. Η ώρα είναι 5 το πρωί. Άραγε οι δικαστές μου κοιμούνται; Το εύχομαι. Ο Σαξώνης κοιμάται; Ποιος ξέρει… Ακούω το τραίνο. Έρχεται. Σφυρίζει! Τώρα κατάλαβα. Εμένα χαιρετάει! Μου δίνει θάρρος. Μου λέει ότι η αδικία είναι ολοφάνερη. Ότι κατά βάθος κανένας δεν πιστεύει ότι ο Παπαγεωργόπουλος μπορεί να έχει παρανομήσει! Σφύριξα σιγανά και εγώ. Το ευχαρίστησα… Και έκλεισα τα μάτια…".
