Αποκαλύπτει την οργάνωση της 17Ν σήμερα ο Βασίλης Τζωρτζάτος ή αλλιώς " Σταμάτης" της οργάνωσης, με επιστολή του στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", αποκαλύπτοντας την αλήθεια για το θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν.
Αποκαλύπτει την οργάνωση της 17Ν σήμερα ο Βασίλης Τζωρτζάτος ή αλλιώς " Σταμάτης" της οργάνωσης, με επιστολή του στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", αποκαλύπτοντας την αλήθεια για το θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν.
Υπενθυμίζεται ότι στις 14 Ιουλίου 1992 ο σπουδαστής Θάνος Αξαρλιάν έπεσε νεκρός στο κέντρο της Αθήνας, από τα θραύσματα ρουκέτας που εκτόξευσε η 17Ν με στόχο το αυτοκίνητο του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά. Η τρομοκρατική οργάνωση στην προκήρυξή της είχε κάνει λόγο για παράπλευρη απώλεια.
Όπως λέει σήμερα ο Βασίλης Τζωρτζάτος, ο θάνατος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αφού οι συμμετέχοντες σύντροφοι όπως λέει, έπρεπε να είχαν ακυρώσει το χτύπημα σε βάρος του πρώην υπουργού Γιάννη Παλαιοκρασσά, γιατί μέσα στο αυτοκίνητο εκτός από τον υπουργό μπήκαν και δύο κοπέλες, ενώ υπήρχε πολύς κόσμος στο πεζοδρόμιο της οδού Νίκης. Όπως υποστηρίζει ο Βασίλης Τζωρτζάτος αυτός που πάτησε το κουμπί "βιαζόταν να πάει διακοπές".
"Οι τσιλιαδόροι ήταν τόσο σιγουροι ότι θα ακυρωθεί η ενέργεια, ώστε αποχώρησαν. Κι όμως πάτησε το τηλεχειριστήριο. Ο τρίτος σύντροφος που βρισκόταν στο πεζοδρόμιο, του είπε: Γιατί το πάτησες, αφού είχε κόσμο που είναι μέσα στα αίματα. Εκείνος απάντησε: Υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες. Λίγο πριν κατέβει ο τέταρτος σύντροφος από το πατάρι, είδε τους δύο που θα αποφασίζανε, να συννενοούνται με τα μάτια, στο στύλ: Να το πατήσουμε σήμερα να τελειώνουμε. Αυτός που πάτησε το τηλεχειριστήριο, είπε στους υπόλοιπους, ότι τον πίεζε η οικογένειά του για να φύγουν διακοπές!", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Τα "βέλη" του Βασίλη Τζωρτζάτου χτυπούν χωρίς αμφιβολία τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος σύμφωνα με την υπεράσπιση της οικογένειας Αξαρλιάν ήταν εκείνος που πάτησε το μπουτόν της φονικής ρουκέτας. Μάλιστα ο Κουφοντίνας, ο "Λουκάς" της οργάνωσης, στο βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα με τίτλο "Γεννήθηκα 17Ν", μιλώντας για τη δολοφονία του νεαρού, επιχειρεί να την εμφανίσει ως αποτέλεσμα ατυχών συμπτώσεων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ρίξει φταίξιμο και στον Γιάννη Παλαιοκρασσά που ήταν ο στόχος της επιθεσης, επειδή όπως λέει έστριψε απότομα τη Mercedes.
"Εκείνη την ημέρα τα πράγματα πήγαν ξανά ανάποδα: Ο Παλαιοκρασσάς αποφάσισε να οδηγήσει ο ίδιος το βαρύ, δύσκολο στην οδήγηση αυτοκίνητο. Ετσι, ο άπειρος οδηγός δεν πήρε ομαλά την στροφή από την Καραγεώργη Σερβίας προς Βουλής: Επιπλέον, φοβισμένος από τον όγκο του Mercedes, φρέναρε την τελευταία στιγμή. Η ρουκέτα έξυσε το μερσεντές και εξερράγη σύρριζα δίπλα της. Ο Παλαιοκρασσάς απλώς τραυματίστηκε, όμως το ωστικό κύμα χτύπησε έναν περαστικό που είχε διεισδύσει στο χρονικό κενό, στο τυφλό σημείο της παρατήρησης", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πάντως, ο Βασίλης Τζωρτζάτος δεν ομολόγησε -τουλάχιστον προανακριτικά- ότι συμμετείχε στην επίθεση, το δικαστήριο ωστόσο είχε δεχθεί ότι Κουφοντίνας, Σάββας και Χριστόδουλος Ξηρός, Βασίλης Τζωρτζάτος και Κώστας Τέλιος ήταν συναυτουργοί στην τρομοκρατικη ενέργεια.
Όπως λέει ο Τζωρτζάτος αυτοί που πυροδότησαν τη ρουκέτα έπρεπε να τιμωρηθούν, αν η οργάνωση ήταν σοβαρή. "Η ευθύνη ανήκει σε αυτούς τους δύο που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή ανθρώπων για ασήμαντο λόγο κόπωσης ή διακοπών, πράξη που συνιστά ανοσιούργημα. Αν υπήρχε σοβαρή οργάνωση θα έπρεπε την επόμενη να τους έχει τιμωρήσει, τουλάχιστον αποκλείοντάς τους από οποιαδήποτε δραστηριότητα. Μην ξεχνάμε ότι ο ΕΛΑΣ, περνούσε στρατοδικείο τους παρανομούντες για πολύ ελαφρύτερα παραπτώματα", υπογραμμίζει.
Ο Βασίλης Τζωρτζάτος στη συνέχεια της επιστολής του υποστηρίζει ότι κάποιοι ειχαν δημιουργήσει φράξια μέσα στην οργάνωση. Όσο για τα λεφτά των ληστειών, όπως λέει, κατέληγαν στις τσέπες κάποιων και όχι στους επαναστατικούς σκοπούς της 17Ν.
"Κανείς μέσα στην οργάνωση δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα συνέβαινε και αποκαλύφθηκε μετά. Οτι είχε δημιουργηθεί φράξια από ορισμένους που προωθούσε δικό της, ιδιοτελές, μη πολιτικό σχέδιο εν αγνοία της οργάνωσης. Έφτασαν στο σημείο να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της οργάνωσης και των συντρόφων, πραγματοποιώντας εν αγνοία τους τουλάχιστον 3 ληστείες τραπεζών, για ίδιον όφελος. Όταν όμως ένα μέλος μίας επαναστατικής οργάνωσης που δεν αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα, αφού εισπράττει μηνιαίο μισθό από τις απαλλοτριώσεις της οργάνωσης, κάνει μία τέτοια πράξη, αυτό ισοδυναμεί με προδοσία των ιδανικών της οργάνωσης. Γιατί τα χρήματα δεν προορίζονται για την επανάσταση αλλά και για την τσέπη του", αναφέρει.
