Σε μία από τις λιγοστές πλέον συνεντεύξεις που δίνει, ο Γιάννης Πάριος μιλά στο WEB TV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη, με αφορμή τις δύο συναυλίες στο Κατράκειο Θέατρο, σήμερα και αύριο. Απλός και απερίφραστος, "δεν έχω κάτι να κρύψω» λέει, και το υποστηρίζει με όλη την παρουσία του. Φυσική και τη μεγάλη και σημαντική καλλιτεχνική του πορεία.
«Δυσκολεύομαι όταν κάτι τελειώνει, παρόλο που φυσικά έχω, όπως όλοι μας, επίγνωση πως όλα τελειώνουν κάποτε. Και στις συναυλίες, συχνά φτάνω στο τέλος και λέω, μα καλά, μόλις αρχίσαμε, πρέπει να φύγουμε, τώρα είχαμε αρχίσει να ζεσταινόμαστε. Γι' αυτό αν κάτι δεν μπορώ να σας υποσχεθώ, είναι ποια ώρα θα τελειώσει μια συναυλία».
Μιλώντας στο WEB TV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη, σε μία από τις λιγοστές πλέον συνεντεύξεις που δίνει, ο Γιάννης Πάριος είναι ποταμός- απλός και απερίφραστος. «Δεν έχω κάτι να κρύψω» μας λέει, και το υποστηρίζει με όλη την παρουσία του. Φυσική και τη μεγάλη και σημαντική καλλιτεχνική του πορεία.
Μιλά για την εκτίμηση που τρέφει στον ηθοποιό που έδωσε το όνομα του στο Κατράκειο Θέατρο, εκεί όπου δίνει δύο συναυλίες, μία σήμερα Παρασκευή 11/9 που έγινε αμέσως sold out και μια δεύτερη την επόμενη μέρα, για την οποία μένουν ακόμη μερικά εισιτήρια. Ξεκαθαρίζει, ωστόσο, ότι ο τόπος δεν έχει για εκείνον και μεγάλη σημασία. «Όπου πάω, κουβαλώ τα τραγούδια μου».
«Καπετάνιος είμαι, θα το πάω καλά το καράβι» μας λέει. Και η θάλασσα είναι μέσα στις περισσότερες κουβέντες του. «Εκεί μεσοπέλαγα, πάνω σε μια βάρκα, αν είναι, θέλω να με πάρει ο Θεός», λέει στο WEB TV.
Και ο έρωτας; Δεν βάδιζε παράλληλα με τη μουσική τόσα χρόνια; «Ο έρωτας;», λέει σε μια παύση που μοιάζει με της μουσικής, «νομίζετε πώς είμαι διαρκώς ερωτευμένος; Μάλλον σας γέλασα! Άλλωστε ο έρωτας είναι σαν το τσιγάρο. Πρέπει και να τον κόβεις!» Τα τι και πώς στο βίντεο που ακολουθεί.
Μια τέχνη είναι ζωή, μας λέει, και βάζει ξέχωρα την πολιτική. «Αυτή είναι μια τεχνική». Συχνά σκάρτη, για τον Γιάννη Πάριο, και οι καλές περιπτώσεις, μοιάζουν με «διαμάντια στην λάσπη».
Γιατί δεν ασχολήθηκε εκείνος, γιατί δεν παρεμβαίνει συχνά στα δημόσια πράγματα; Ενημερώνεται, αλλά από μακριά. «Δεν μου αρέσουν οι καρέκλες. Δεν μου αρέσουν τα ψέματα. Προτιμώ το… σκαμπουδάκι μου! Δεν το έχω, όπως λένε και οι γιοί μου».
Τον θυμώνει ωστόσο, κυρίως το λίγο έμπρακτο ενδιαφέρον που δείχνουν οι πολιτικοί για τους νέους, «για τα παιδιά μας. Αντί να στύψουν το κεφάλι τους για κάτι δημιουργικό, το ρίχνουν στην μπιρίμπα..!».
Μια μεγάλη συναυλία, «εφ’ όλης της ύλης» έχει και τη μελαγχολία του απολογισμού; «Μια μικρή θλίψη που στο τέλος γίνεται χαρά. Ένα αεράκι δροσερό αιγαιοπελαγίτικο».
Γιάννης Πάριος, «Το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ»
Εριφύλη Μαρωνίτη
