Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης μιλά στο Web TV του Μega Γεγονότα για το τελευταίο βιοβλίο του, ένα μυθιστόρημα με πολλά βιωματικά στοιχεία, για τη δική του ζωή στη Σουηδία, τις δυσκολίες, αλλά και τη μετέπειτα επιτυχημένη πορεία του, ως συγγραφέας πολλών βιβλίων.
«Το 1964 πήγα στη Σουηδία και στην αρχή έπλενα πιάτα, μοίραζα εφημερίδες. Θέλει κανείς να φύγει από τον τόπο του; Να φύγει από το σπίτι, τις παραδόσεις, από την γλώσσα του; Άλλωστε στη γλώσσα σου πεθαίνεις, όπου κι αν βρίσκεσαι» λέει ο συγγραφέας Θοδωρής Καλλιφατίδης, στο Web TV του Μega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη.
Γεννημένος στους Μολάους Λακωνίας, γιος δασκάλου από τον Πόντο, που έφυγε –γιατί κινδύνευε η ζωή του– αρχικά το 1946 για την Αθήνα, και μετά την αποφοίτησή του και θεατρικές σπουδές στη σχολή του Κάρολου Κουν, πήγε μετανάστης στη Σουηδία.
«Γιατί πήγα στον Κουν; Γιατί ήμασταν τρεις συμμαθητές και φίλοι. Ο Γιάννης Φέρτης, ο Διαγόρας ο Χρονόπουλος και εγώ. Για συμπαράσταση στον Φέρτη! Έκανα ένα βουβό ρόλο και το… κοντάρι. Και αυτό ήταν!».
Την αφορμή για την κουβέντα μας έδωσε η έκδοση του τελευταίου του βιβλίου και τα ελληνικά, «Πάντα θα επιστρέφω» (εκδ. Γαβριηλίδη). Μια ιστορία δυο γενιών, μετανάστευσης, νόστου «και το αντίθετό του». Ένα μυθιστόρημα με πολλά βιωματικά στοιχεία, για τη δική του ζωή στη Σουηδία, τις δυσκολίες -«το αγριότερο πράγμα είναι στην αρχή η μοναξιά. Πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ για να μιλήσεις σε έναν άνθρωπο»-, αλλά και την μετέπειτα επιτυχημένη πορεία του, ως συγγραφέας πολλών βιβλίων.
«Γράφετε στα σουηδικά; Δεν φοβάστε μήπως χάσετε την ταυτότητά σας;». «Ανοησίες!», απαντά απερίφραστα! «Τη γλώσσα, που μου έμαθαν καλοί αν και φτωχοί δάσκαλοι τότε στο Ελλάδα, κανείς δεν μπορεί να μου την πάρει».
Μετανάστης ο ίδιος, πατέρας και παππούς πλέον, αντιμετωπίζει με στωϊκότητα την τάση των νεότερων γενεών για αυτονόμηση. «Η κόρη μου αντί να μάθει Ελληνικά, έμαθε Γιαπωνέζικα. Να την σταματήσω; Όχι! Ο γιός μου ήθελε και σπούδασε οικονομολόγος. Καθένας τραβάει τον δρόμο του».
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έρχεται- επιστρέφει- συχνά στην Ελλάδα. Πώς σχολιάζει αυτήν τη φορά τους συγκεντρωμένους πρόσφυγες που κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας;
«Να προδώσω την προσωπική μου ιστορία, δεν θα το κάνω», απαντά στο Web TV του Μega Γεγονότα. Και εμάς κάποιοι μας φιλοξένησαν αρχικά για τέσσερις μέρες αλλά μείναμε τέσσερα χρόνια! Το ζήτημα όμως έχει πολλές πτυχές. Την ανθρώπινη – τι θα κάνεις; Δεν θα δώσεις ένα κομμάτι ψωμί σε αυτόν που πεινάει; Και φυσικά την πολιτική. Και εδώ, από τη μια είναι τι θα κάνει κάθε χώρα της Ευρώπης, ανάλογα με το μερίδιο του προβλήματος που της αναλογεί και της πέφτει, και από την άλλη το μεγάλο ζητούμενο είναι να σταματήσουν οι πόλεμοι. Κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του με τη θέλησή του».
Ποια θεωρεί ο ίδιος την καλύτερη σπουδή ύφους στη γραφή;
«Τις ερωτικές επιστολές που έγραφα, όλων των συμμαθητών μου, που ήταν και ήμασταν ερωτευμένοι με την ίδια κοπέλα, στο γυμνάσιο. Άλλα έπρεπε να πει ο Πέτρος, άλλα ο Κώστας…».
Πώς έμαθε σουηδικά; «Μέσω αγγλικών! Γιατί λεξικό υπήρχε μονάχα αγγλο-ελληνικό, εκείνα τα χρόνια! Και αντίστροφο».
Έχει πει:
Τι άλλο τίμημα θέλει η Ευρώπη; Τεμπέληδες φύτεψαν τις ελιές στις πιο απόκρημνες πλαγιές;
Τι είναι το βιβλίο; Ένα φως διαμαρτυρίας και εναντίωσης στην ισοπέδωση
37 μέλη έχει η καινούργια κυβέρνηση, και από αυτά 7 μόνον είναι γυναίκες και 2 μονάχα σε υπουργική θέση. Είναι αυτό κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας;
Εριφύλλη Μαρωνίτη
