Όλα προέκυψαν από μια αυθόρμητη ερώτηση, από «αυτές που φέρνει η στιγμή», όπως λέει η συγγραφέας Ρέα Βιτάλη στο Web TV και την Εριφύλη Μαρωνίτη.
Όλα προέκυψαν από μια αυθόρμητη ερώτηση, από «αυτές που φέρνει η στιγμή», όπως λέει η συγγραφέας Ρέα Βιτάλη στο Web TV και την Εριφύλη Μαρωνίτη. «Εσάς ποιος θα σας βιογραφήσει;»
Έπειτα τα πράγματα βρήκαν τον …αφηγηματικό τους δρόμο! Η ιστορία του καταξιωμένου εικαστικού Κώστα Τσόκλη, άρχισε να παίρνει λέξεις και να αποκτά ροή και ακολουθία, από τα πρώτα φτωχικά χρόνια μέχρι την εποχή της αμφισβήτησης, της δημιουργίας, της πρωτοπορίας, των ταξιδιών, της αναγνώρισης, του διεθνούς διαλόγου, των ερώτων, της αγάπης.
«Αναγκάστηκα να δω και ο ίδιος όλη μου την ύπαρξη», λέει ο Κώστας Τσόκλης που ανακρίνεται από τη βιογράφο του Ρέα Βιτάλη μπροστά στην κάμερα του WEB TV MEGA και με φόντο την έκθεση στο Μέγαρο Μουσικής για τα 80 χρόνια δημιουργίας. «Ήταν η ζωή που έκανα, μια ζωή που άξιζε να ζήσει κάποιος;»
Ο αναγνώστης θα δώσει τη δική του απάντηση στο «Δεν πέθανα εγκαίρως», (εκδ. Διόπτρα) και η Ρέα Βιτάλη μιλάει «για την απόλυτη ελευθερία» που της έδωσε ο Τσόκλης. «Μια ελευθερία που με παίδεψε».
Τώρα που το βιβλίο κυκλοφορεί, αισθάνεστε να ξέφυγε κάτι; τον ρωτά. «Έχω την αίσθηση ορισμένες φορές ότι η διήγηση αφορά περισσότερο τον αφρό της ζωής μου. Λείπει το λίπασμα, η καθημερινότητα, η απογοήτευση, η στεναχώρια, οι αγάπες που άφησα ή με άφησαν», θα πει ο πάντα ανήσυχος Κώστας Τσόκλης.
«Μήπως λείπει το μικρό;» συμπληρώνει. «Και η ζωή μου είναι 99% μικρά πράγματα και 1% μεγάλα» θα πει ο εικαστικός με μετριοπάθεια. Ή με την ασίγαστη δίψα ενός δημιουργού που ποτέ δεν μένει απολύτως ικανοποιημένος με το έργο και τον εαυτό του. «Το παιχνίδι το κερδίζεις εκεί ακριβώς όπου διαπιστώνεις ότι το έχασες. Η ζωή παίζεται..»
Αλλά και συχνά κερδίζεται σε ένα άλλο πεδίο, από εκείνο που είχε αρχικά κάποιος υπολογίσει και στοχεύσει. Ευτυχώς ο βιογραφούμενος και αφηγηματικός πρωταγωνιστής, δεν …πέθανε εγκαίρως!
Όσο για το βιβλίο της Ρέας Βιτάλη – ευτυχώς και πάλι – διαβάζεται σε συνάρτηση αλλά και αυτονομημένα από τον φημισμένο και υπαρκτό πρωταγωνιστή του, ως εξιστόρηση και μιας εποχής – πέρα από τη βιογραφία – μιας γενιάς, που άνοιγε τόπο, που ξεκινούσε κατά κυριολεξία «ξυπόλητη», με πείσμα , δημιουργικό μεράκι, θράσος και θάρρος στα …παπούτσια του άπιαστου ονείρου !
Διαρκώς ανικανοποίητη, διαρκώς δημιουργική!
Εριφύλη Μαρωνίτη
