«Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα ενός νέου, στο τέλος της δεκαετίας του 1960 και στη δεκαετία του 1970. Ο τρόπος που διοχετεύει τη λίμπιντό του και τα συναπαντήματα με την πολιτική εξουσία» λέει στο WebTV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη, ο σκηνοθέτης του «Νοτιά».
«Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα ενός νέου, στο τέλος της δεκαετίας του 1960 και στη δεκαετία του 1970. Ο τρόπος που διοχετεύει τη λίμπιντό του και τα συναπαντήματα με την πολιτική εξουσία» λέει στο WebTV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη, ο σκηνοθέτης του «Νοτιά».
Ο Τάσος Μπουλμέτης που για τους περισσότερους μέχρι πρόσφατα είχε ταυτίσει το όνομά του, με την επιτυχημένη «Πολίτικη Κουζίνα». Του πήρε άλλωστε δεκατρία χρόνια για να ολοκληρώσει την επόμενη ταινία, αυτήν που παίζεται τώρα στους ελληνικούς κινηματογράφους.
«Φυσικά και μια τόσο μεγάλη επιτυχία είναι πάντα καλοδεχούμενη» σπεύδει να διευκρινίσει στο WebTV ο Τάσος Μπουλμέτης. «Δεν είναι όμως και πολύ εύκολα διαχειρίσιμη όταν έρχεται η ώρα να κάνεις το επόμενο βήμα. Είναι μια εσωτερική διαδικασία».
Μια ταινία με «γλυκόπικρο χιούμορ» είναι για τον δημιουργό του ο «Νοτιάς», με έντονα βιωματικά στοιχεία – μεταξύ των οποίων και το θεατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου που παίζει κεντρικό ρόλο στην ταινία, κι αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρωτότυπο στην πραγμάτευσή του αφηγηματικό θέμα – και έναν «άτυχο» ήρωα στο επίκεντρο.
Ποια είναι η ατυχία του νέου; «Του τρώνε τις γυναίκες που ερωτεύεται οι πολιτικοί! Το πολιτικό σύστημα ευνουχίζει την επιθυμία του νεοέλληνα! Όποιος δει την ταινία θα καταλάβει τι εννοώ!» μας λέει χαμογελώντας ο Τάσος Μπουλμέτης.
Δίχως ομοιότητες στους ήρωες ή στην ιστορία, ο Νοτιάς είναι για τον σκηνοθέτη «η συνέχεια κατά κάποιο τρόπο της Πολίτικης Κουζίνας. Πιάνει το νήμα από εκεί, όπου το αφήνει και το τραβά μέχρι την άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία. Είναι ο κύκλος της μεταπολίτευσης, που βλέπουμε σήμερα να κλείνει. Παρακολουθούμε το τέλος της».
Καθώς η κουβέντα πηγαίνει αναπόφευκτα στην σημερινή πολιτική κατάσταση, ο Τάσος Μπουλμέτης μιλά για τη δυναμική που καταγράφει ο κινηματογράφος και που πρέπει να στηριχτεί από το κράτος.
«Όλα τα μάτια είναι στραμμένα επάνω μας. Οι άλλοι περιμένουν τις ιστορίες μας! Των κινηματογραφιστών όπως και των άλλων δημιουργών».
Θα επιβιώσουμε; ρωτάμε. «Αν είχα την απάντηση θα ήμουν τώρα ή πολύ πλούσιος, ή σε πολύ υψηλή θέση! Και ξέρετε ότι δεν ισχύει κανένα από τα δύο! Είμαι όμως αισιόδοξος! Έκανα μια ταινία και θέλω να ανθίσει!!»
Εριφύλη Μαρωνίτη
