Η Αδαμαντία, αγωνιά να επιβιώσει. Γυναίκα και Άνδρας, Μάνα και Πατέρας για τα παιδιά της. Σε τολμηρές μετακινήσεις: Από ένα νησί του Αιγαίου, στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξάνδρεια, στο Κάϊρο, στην Αθήνα. Ελλάδα και Αίγυπτος, αλλά πουθενά ρίζα και φιλόξενη πατρίδα.
«Αγάπησα τον ρόλο – είναι μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η μαμά μου, η μητέρα μας».
«Στην αρχή η Αδαμαντία μου προκάλεσε μια επιφύλαξη. Άρχισα να την διερευνώ, γιατί διαφέραμε σε πολλά. Δεν είχε καμία σχέση με τα πολιτικά, (ενώ εγώ έχω και ενεργή και γνωστή), ήταν απορροφημένη από την οικογένειά της, (με έναν τρόπο που δεν μου είναι οικείος).
Μετά όμως έγινε ένας ρόλος, μια γυναίκα που αγάπησα. Είδα και τι κινδύνους είχε να αντιμετωπίσει. Κατάλαβα καλύτερα γιατί είχε κάνει, όσα έκανε. Άρχισε να θυμίζει λίγο τη μαμά μου, τις μάνες όλων μας», λέει μιλώντας στην Εριφύλη Μαρωνίτη και το WebTV του Mega Γεγονότα για τον μονόλογο του Παναγιώτη Μεντή που ερμηνεύει με πολλή μεγάλη επιτυχία στο Υπόγειο της οδού Πεσμαζόγλου, του Θεάτρου τέχνης, η Μάνια Παπαδημητρίου.
Η ιστορία
Η Αδαμαντία, αγωνιά να επιβιώσει. Γυναίκα και Άνδρας, Μάνα και Πατέρας για τα παιδιά της. Σε τολμηρές μετακινήσεις: Από ένα νησί του Αιγαίου, στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξάνδρεια, στο Κάϊρο, στην Αθήνα. Ελλάδα και Αίγυπτος, αλλά πουθενά ρίζα και φιλόξενη πατρίδα.
Η Ελλάδα µετά τον εµφύλιο. Η Ελλάδα του Καραµανλή, της Δικτατορίας, η Ελλάδα του Ανδρέα. Παράλληλα µε την Αίγυπτο του Νάσερ, του Σαντάτ, του Μουµπάρακ.
Σε ποιον Θεό πιστεύει τελικά μια τέτοια γυναίκα; «Νομίζω στον θεό της επιβίωσης κυρίως και μετά και στο χρήμα, τον έρωτα, τους μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς» θα πει για την ηρωίδα της, η Μάνια Παπαδημητρίου. «Εκείνο που προέχει για εκείνη είναι να βρει τρόπο να μεγαλώσει τα παιδιά της. Εκεί, άλλωστε, τα φορτώνει όλα : γι αυτό – λέει – ότι απάτησε τον άντρα της, γι αυτό συνεργάζεται με το παρακράτος για να διασφαλίσει τα απαραίτητα χαρτιά, γι αυτό έφυγε και χώρισε ουσιαστικά από τον άντρα της. Κάτι ανάλογο δεν θα έκαναν κι όλες οι μανάδες για τα …παιδιά τους;»
Η Μάνια Παπαδημητρίου τραγουδά, κι αλλάζει πρόσωπα ανάλογα με τις εποχές, σε ένα έργο που είναι βασισμένο σε μια πραγματική αλληλογραφία που περίμενε χρόνια την ανακάλυψη της από τον Κωστή Καπελώνη. Κάποιος απ´ τους δασκάλους, ο Λαζάνης μάλλον, κράτησε σε ένα ντουλάπι στο θέατρο στη Φρυνίχου ένα φάκελο με 120 γράμματα, που έστελνε απ´ την Ελλάδα, στη διάρκεια μιας δεκαετίας, κάποια κυρία Αδαμαντία στον άντρα της στην Αίγυπτο.
«Στην πραγματικότητα, η δική μου Αδαμαντία είναι λίγο πιο τρελή , πιο κουνημένη θα έλεγα από τον μέσο όρο γυναίκας την αντίστοιχη εποχή! Έχει δει τρεις φορές την Ορέστεια κι έχει ταυτιστεί με την Κλυταιμνήστρα», λέει η Μάνια Παπαδημητρίου. «Στις βασικές όμως επιλογές της ζωής της, οι προτεραιότητες είναι αμετακίνητες!»
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
Σκηνικά: Μανώλης Ζαχαριουδάκης
Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Ερμηνεύει η Μάνια Παπαδημητρίου
Εριφύλη Μαρωνίτη
