Για τη Λυδία Κονιόρδου, ηθοποιό που δεν χρειάζεται συστάσεις, η χειμερινή σεζόν ήταν μία – ακόμη – μεστή και δημιουργική φάση της ζωής της. Τέλος παιχνιδιού ή Το παιχνίδι το τέλους, ένα από τα εμβληματικά έργα του Μπέκετ στο θέατρο Τέχνης στο Υπόγειο.
Για τη Λυδία Κονιόρδου, ηθοποιό που δεν χρειάζεται συστάσεις, η χειμερινή σεζόν ήταν μία – ακόμη – μεστή και δημιουργική φάση της ζωής της. Τέλος παιχνιδιού ή Το παιχνίδι το τέλους, ένα από τα εμβληματικά έργα του Μπέκετ στο θέατρο Τέχνης στο Υπόγειο.
Ξένοι, τώρα στο Εθνικό, ένα έργο άκρως επίκαιρο για την έννοια της συνύπαρξης, της διαφορετικότητας και την αντοχή της αγάπης. Και μια σκηνοθεσία ενός έργου για παιδιά, του Σιμιγδαλένιου, πάλι στο Εθνικό θέατρο. «Ο 'Σιμιγδαλένιος' ήταν μια δουλειά που με γέμισε ευφροσύνη», μας λέει μιλώντας στο WebTV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη.
«Το έργο μιλάει για την αγάπη, για όσα μπορούμε να πετύχουμε όταν απελευθερωθούμε από την αλαζονεία και τον εγωισμό μας. Κι είναι αφιερωμένο σε μια σπουδαία ψυχή, στον Θεόφιλο», συμπληρώνει η Λυδία Κονιόρδου.
Ελεύθερος χρόνος υπάρχει; αναρωτηθήκαμε. «Μα, αυτή είναι μια έννοια σχετική» ήρθε η αποστομωτική απάντηση!
«Η τέχνη, το θέατρο, είναι ένα θεραπευτικό παιχνίδι για την ψυχή μας. Δεν είναι πολυτέλεια ο πολιτισμός», τονίζει η ταλαντούχα και δημοφιλής ηθοποιός. «Είναι η τροφή της ψυχής μας. Είναι το οξυγόνο της μνήμης και της ταυτότητάς μας, σε έναν κόσμο που αλλάζει.
«Βεβαίως και κάποιος για να μείνει στη ζωή, πρέπει να βρει πρώτα ένα πιάτο φαγητό για να φάει. Αλλά και η ψυχή χρειάζεται τροφή για να μείνει στη ζωή».
Εριφύλη Μαρωνίτη
