Ένα «λίφτινγκ» κάθε 15 χρόνια γίνεται, κατά μέσο όρο, στην πλατεία Ομονοίας, από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Η ιστορία της πλατείας Ομονοίας είναι γεμάτη αναπλάσεις. Δώδεκα στον αριθμό από το 1846, ή αν προτιμάτε, της γίνεται ένα… «λίφτινγκ» κάθε 15 χρόνια. Το τελευταίο, αυτό που παρουσίασε ο Κώστας Μπακογιάννης, θυμίζει κάτι από το παρελθόν. Από την εποχή που η πλατεία των 4.500 τ.μ. έλαμπε και κέρδιζε τις εντυπώσεις.Στα τέλη της δεκαετίας του '50 η υπογειοποίηση της πλατείας είχε ολοκληρωθεί, με τις κυλιόμενες σκάλες να μαγνητίζουν τα βλέμματα και τα λαμπερά εγκαίνια να μεταδίδονται στα επίκαιρα της εποχής.Είναι η εποχή που η πλατεία Ομονοίας αποκτά τα πρώτα της σιντριβάνια. Η εικόνα αρέσει τόσο στους Αθηναίους όσο και στους σκηνοθέτες, που εντάσσουν την Ομόνοια στα γυρίσματά τους.Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70, αλλά και αργότερα τη δεκαετία του ‘80, όταν η πλατεία απέκτησε τον «δρομέα» της. Τότε διατήρησε το κυκλικό της σχήμα αλλά και το πράσινο, ενώ στη συνέχεια έρχεται η εποχή της παρακμής.Ο «δρομέας» φεύγει και ενόψει την παράδοσης του Μετρό, η πλατεία πνίγεται στο τσιμέντο.Η νοσταλγία για τις εικόνες του παρελθόντος είναι διάχυτη. Η καρδιά της Αθήνας, η πλατεία που απέκτησε το όνομά της από τον «όρκο ομονοίας» που έδωσαν το 1862 οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών παρατάξεων της εποχής μετά τα αιματηρά επεισόδια, δεν θυμίζει σε τίποτα τις παλαιότερες εποχές της.Πλέον εγκαινιάζεται ένας νέος κύκλος, με το σιντριβάνι διαμέτρου 30 μέτρων, που δοκιμάστηκε για πρώτη φορά την Πέμπτη. Με καθυστέρηση τριών δεκαετιών φαίνεται πως κάποιοι κατάλαβαν ποια είναι η εικόνα που αξίζει στην Ομόνοια.
