«Ανεργία, αφραγκία και αναμονή». Αυτές είναι οι λέξεις που, όπως λέει η Μαρία Ζωγραφάκη, χαρακτηρίζουν τη ζωή της τους τελευταίους μήνες. Δουλεύει χρόνια στην εστίαση αλλά οι θέσεις εργασίας λόγω κορωνοϊού, είναι πια πολύ λιγότερες.
Η νεαρή γυναίκα, όπως λέει, έχει στείλει βιογραφικά παντού, και περιμένει εάν και πότε θα την ειδοποιήσουν.
«Και ο άντρας μου είναι άνεργος στην εστίαση, περιμένει κι εκείνος».
Κάποιοι, ήταν πιο τυχεροί και από χθες, ξαναέπιασαν το προ κορωνοϊού πόστο τους, έστω και με μειωμένο ωράριο, είτε μέσα από τη μπάρα, είτε με το δίσκο στο χέρι.
Με γάντια και μάσκα πλέον, οι υπάλληλοι ετοιμάζουν τις παραγγελίες και οι πελάτες, απολαμβάνουν σαστισμένα, τον πρώτο καφέ στο καθιστό.
«Δεν έχουμε πολλά περιθώρια – πρέπει να συμβιβαστούμε», λέει ο Δημήτρης Καραμπελιάς, υπάλληλος στην εστίαση.
Η εστίαση ανέβασε ρολά, αλλά οι εργαζόμενοι ζουν, όπως λένε στην αβεβαιότητα, καθώς τα χρήματα είναι λιγότερα και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εάν ο κλάδος θα καταφέρει σύντομα να επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Παρ’ ότι πάντως, όπως λένε, η μάσκα κρύβει πια το χαμόγελό τους εκείνοι επιμένουν και θα συνεχίζουν, παρά τους προβληματισμούς τους να εξυπηρετούν με κέφι τους πελάτες τους, ελπίζοντας σ’ ένα πιο αισιόδοξο μέλλον.
