Μπήκαν στη ζωή μας αναπάντεχα πριν από περίπου 3 μήνες και έγιναν κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Τα πρόσωπά τους, συνυφασμένα με τη χειρότερη υγειονομική κρίση που έζησε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Σωτήρης Τσιόδρας και Νίκος Χαρδαλιάς. Οι στρατηγοί της μάχης με τον κορωνοϊό που απέκτησαν δημοσιότητα, αγαπήθηκαν αλλά και αμφισβητήθηκαν μέσα από τις δηλώσεις και τις δημόσιες εμφανίσεις τους.
Επί 72 μέρες, τα ονόματά τους, κέντριζαν καθημερινά το ενδιαφέρον των συζητήσεων. Μια ολόκληρη χώρα κρεμόταν από τα χείλη τους.
Και οι δύο έριξαν χθες τους τίτλους τέλους στην καθιερωμένη ενημέρωση από το υπουργείο υγείας, με τον τρόπο που ήθελαν.
Με ύφος πράο και πατρικό. Ένας λαμπρός επιστήμονας, ήδη καταξιωμένος στο εξωτερικό, που σπάνια μπορούσε να κρύψει τα συναισθήματα και την ευαισθησία του. Η συγκίνησή του για τους ηλικιωμένους και τον κίνδυνο που διέτρεχαν. Το ξέσπασμα με αποδέκτες εκείνους που τον αμφισβητούσαν για τη χρήση προστατευτικής μάσκας. Αλλά και οι στιγμές που προσπάθησε ο ίδιος να αποφορτίσει το κλίμα και να κάνει τους συνομιλητές του, να χαμογελάσουν.
Δίπλα του όλες αυτές τις μέρες, ο Νίκος Χαρδαλιάς. Ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας που έπαιρνε τη σκυτάλη από τον επικεφαλής λοιμωξιολόγο του ΕΟΔΥ.
Εκείνος που ανακοίνωνε τα έκτακτα μέτρα και φρόντιζε με το δικό του χαρακτηριστικό ύφος να επισημάνει τους κινδύνους.
Και οι δύο ψύχραιμοι μπροστά στις αποδοκιμασίες. Ήρεμοι ακόμα και μπροστά σε απρόοπτα.
Να προσπαθούν τις πιο δύσκολες μέρες, να βρουν τρόπους να χαλαρώσουν και να κάνουν πράγματα που τους ευχαριστούν για να πάρουν δύναμη.
Από το λιμάνι του Πειραιά και το πλοίο Ελευθέριος Βενιζέλος με τα δεκάδες κρούσματα, μέχρι το ξενοδοχείο που φιλοξενούσε μετανάστες στην Αργολίδα και τη Θεσσαλία, με επίκεντρο τη Νέα Σμύρνη της Λάρισας. Ένας αγώνας, πολλές φορές και με τον χρόνο ώστε μετά τα ταξίδια να είναι συνεπείς με το ραντεβού των 18.00.
Τα σκίτσα και οι μαντινάδες φέρνουν στο επίκεντρο και τους στενούς συγγενείς τους. Τους γονείς του Σωτήρη Τσιόδρα αλλά και την οικογένεια του Νίκου Χαρδαλιά, που σίγουρα δεν φανταζόταν ποτέ ότι ένα Πάσχα ο άνθρωπός τους, θα γινόταν ακόμα και τραγούδι.
Μετά από όλα αυτά, εμφανίζονται συγκινημένοι, δηλώνουν περήφανοι και εύχονται να μην βρεθούν ποτέ ξανά σε ανάλογη θέση.