Ένα καντήλι στο χώμα και δίπλα λίγα λουλούδια στη μνήμη τους… Λίγα μέτρα πιο κάτω ακόμα ένα σφραγισμένο φέρετρο τοποθετείται στο μνήμα που άνοιξαν οι υπάλληλοι του δήμου, υπό το βλέμμα του ιερέα. Οι λιγοστοί στενοί συγγενείς του πλησιάζουν για το τελευταίο αντίο την ώρα που στο νεκροταφείο του Ευόσμου ετοιμάζεται να αρχίσει ακόμα μία κηδεία…
Όλοι θύματα του κορωνοϊού. Άνθρωποι που νόσησαν, νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία αλλά δεν κατάφεραν να βγουν νικητές στη μεγάλη τους μάχη. Όπως ο προπονητής ποδοσφαίρου Χρήστος Παπουλίδης, που λύγισε στα τέλη Νοεμβρίου. Η πάλη με τον κορωνοϊό αποδείχθηκε άνιση, όπως και για όλα τα υπόλοιπα θύματα που πάλεψαν αλλά δεν τα κατάφεραν…
Στην επέκταση του νεκροταφείου στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης εικόνες πολέμου με τους υπαλλήλους να σκάβουν καθημερινά για να ανοίξουν νέους τάφους και τις ταφές να ολοκληρώνονται μέσα σε λίγα λεπτά, όπως ορίζουν τα πρωτόκολλα ασφαλείας…
Στα νεκροταφεία της Θέρμης που επισκεφθήκαμε χθες και σε αυτό του Ευόσμου που μπήκαμε το πρωί οι ίδιες εικόνες που προκαλούν θλίψη. Όπως και το συμπέρασμα για τα θύματα της νόσου, που είναι αδύνατον να χωρέσουν στα υπόλοιπα νεκροταφεία της πόλης…
Οι αριθμοί αποτυπώνουν τη σφοδρότητα του δεύτερου κύματος . Στο πρώτο την περασμένη Άνοιξη είχαν γίνει μόλις 10 ταφές στο νεκροταφείο του Ευόσμου. Από τα μέσα Οκτωβρίου και μετά έγιναν άλλες 82, με τις συνολικές ταφές στα δύο κοιμητήρια να έχει ξεπεράσει τις 240 από τον περασμένο Απρίλιο…
Η εντολή για δημιουργία ξεχωριστών χώρων στα νεκροταφεία για τα θύματα του κορονοϊού δόθηκε τον περασμένο Μάρτιο. Τότε οι υπάλληλοι άρχισαν να σκάβουν αλλά κανείς δεν περίμενε τη διάσταση που θα έπαιρνε η πανδημία…
Οι εικόνες είναι σκληρές αλλά ενδεικτικές της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα…
