Δεν είναι δημοσιογραφική εκτίμηση, δεν είναι ο φόβος για το τι μπορεί να έρθει. Οι γιατροί γίνονται υπεράνθρωποι για την πιο σκληρή μάχη.
Στην κάμερα του mega ένα ζευγάρι γιατρών που εργάζεται στο νοσοκομείο της Νίκαιας θα συγκλονίσει με την προσωπική του μαρτυρία, στην πρώτη γραμμή για τους ασθενείς χωρισμένοι για μέρες αν και εργάζονται δίπλα δίπλα αν και μένουν στο ίδιο σπίτι.
Το καθήκον πάνω από όλα θα πουν εκφράζοντας και τους συναδέλφους τους. Ο αγώνας υπεράνθρωπος τα μέσα λιγοστά
Σήμερα σημειώθηκε ρεκόρ εισαγωγών Στην χώρα μας η πανδημία εξελίσσεται σε εφιάλτη χωρίς τέλος με 3.465 νέα κρούσματα σε ένα 24ωρο και 640 δια σωληνωμένους, 213 εισαγωγές και 90 ασθενείς σε λίστα αναμονής για ΜΕΘ. Και η πίεση θα μεγαλώσει και άλλο
Οι νοσηλευόμενοι ξεπέρασαν τους 4.600, καταγράφοντας αύξηση περίπου 20% σε μία εβδομάδα. Οι μισοί είναι σε νοσοκομεία της Αττικής, με τους 30 με 35 να βρίσκονται σε λίστα αναμονής για τοποθέτηση σε κρεβάτι εντατικής. Ο Διευθυντής ιατρικών υπηρεσιών του ΕΚΑΒ παρουσιάζει στοιχεία σοκ από τον ρυθμό που τα ασθενοφόρα φέρνουν περιστατικά covid στα νοσοκομεία
Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν κρεβάτια. Και στα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας ασθενείς περιμένουν διασωληνωμένοι πότε θα αδειάσει σε κάποιο άλλο νοσοκομείο κρεβάτι
Από την άλλη ο Υπουργός Υγείας έδωσε προθεσμία 48 ωρών σε ιδιώτες γιατρούς να συνδράμουν το ΕΣΥ. Άμεσα παραχωρούνται από τον ιδιωτικό τομέα επιπλέον 550 απλές κλίνες καθώς και 10 κλίνες ΜΕΘ. Στη μάχη κατά του κορωνοϊού μπαίνουν άλλες 20 κλίνες ΜΕΘ στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο, ενώ άμεσα προστίθενται 900 αναπνευστικές συσκευές υψηλής ροής οξυγόνου.
Η κυρία Ελένη Ασλάνη, Τμηματάρχης Β’ Παθολογικής Κλινικής Covid Γενικό Κρατικό Νίκαιας και ο σύζυγός της κ. Γιώργος Λυράκος, κλινικός ψυχολόγος στο ίδιο νοσοκομείο μίλησαν στο LIVE NEWS και τον Νίκο Ευαγγελάτο για τον καθημερινό αγώνα που δίνουν αμφότεροι σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου. Αγώνας που κάποιες φορές δεν τους επιτρέπει να συναντηθούν παρότι ζουν στο ίδιο σπίτι.
«Δυστυχώς είμαστε πολύ άσχημα. Έχουν αναπτυχθεί τρεις κλινικές covid έχουμε γύρω στους 115 νοσηλευόμενους ασθενείς με κορωνοϊό και μέσα σ’ αυτές τις 3 κλινικές νοσηλεύονται το μίνιμουμ κάθε μέρα, 7 διασωληνωμένους ασθενείς, χωρίς βέβαια να έχουμε τις ειδικές προδιαγραφές για ΜΕΘ, εξειδικευμένο προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές. Τους νοσηλεύουμε με αναπνευστήρα. Κάποιοι τις προηγούμενες μέρες έφευγαν την πρώτη – δεύτερη μέρα έχουμε και ασθενείς τρεις μέρες στην κλινική, διασωληνωμένους αντί να είναι σε περιβάλλον ΜΕΘ», ανέφερε η κυρία Ασλάνη.
Ερωτηθείσα για το ποιο είναι το κριτήριο που θα δοθεί το άδειο κρεβάτι τόνισε: «Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε εμείς ως νοσηλευτές. Το γνωρίζουν οι γιατροί. Δεν έχουμε φτάσει αυτή τη στιγμή το ποιος θα πάρει το κρεβάτι σε μία ΜΕΘ, τουλάχιστον μέχρι εχθές. Όσοι χρειαζόταν πήγαν στα κρεβάτια της ΜΕΘ. Από σήμερα και πέρα μετά τα κρούσματα όλα αυτά και τα ποσοστά που βλέπω δεν ξέρω αν θα χρειαστεί από αύριο…», πρόσθεσε.
Σ αυτό τον τόσο μοναχικό δρόμο που τραβάνε οι ασθενείς με τον κορωνοϊό αλλά και των υγειονομικών ο κ. Λυράκος ανέφερε πως: « το πρώτο πράγμα που βλέπουμε όταν ανεβαίνουμε πάνω στις κλινικές είναι ο φόβος.»
«Εμείς ξεκινήσαμε να τους υποστηρίζουμε τηλεφωνικά, χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο απευθείας με το δυτικής Αττικής που είχαμε τα κρούσματα και μετά και με το δικό μας το νοσοκομείο ή μέσω Skype ένας έντονος φόβος όταν έρχονται, ένας έντονος φόβος για το τι θα γίνει, για το ποια θα είναι η εξέλιξη. Είναι πολλές μέρες που μένουν μόνοι τους και στις αρχές δεν είχαν ούτε επικοινωνία με τους δικούς τους ανθρώπους.
Στη συνέχεια είχαμε τους συνοδούς, είχαμε τις οικογένειές τους, οι οποίοι έπαιρναν τηλέφωνο δεν μπορούσαμε να τα βγάλουν πέρα μέσα από τη μοναξιά, μέσα από το φόβο και στη συνέχεια όταν άρχισαν οι θάνατοι είχαμε πολλές φορές ας πούμε ένα ζευγάρι ανθρώπων, να νοσηλεύεται ο ένας σε ένα νοσοκομείο, ο σύζυγος να νοσηλεύεται σε άλλο νοσοκομείο διασωληνωμένος, να αγωνιούν για το μέλλον του συντρόφου τους και όταν ερχόταν θάνατος για το πώς θα γίνει ανακοίνωση πλέον του θανάτου συγγενείς.
Έντονα συναισθήματα πάρα πολύ για όλους. Περνώντας στους υγειονομικούς. Επειδή βλέπουμε πάρα πολλές νοσηλεύτριες μέσα από τις μονάδες, ενώ στο πρώτο κύμα το άγχος ήταν περιορισμένο, πλέον έχουν αρχίσει να τα κορίτσια όλοι οι νοσηλευτές , όλοι συνάδελφοι και να θυμώνουν πολύ αισθάνονται, πάρα πολύκαι να κουράζονται πάρα πολύ και να δείχνουν πραγματικά κάθε δύναμη που τους έχει μείνει να αντέξουν. Γιατί μη ξεχνάμε ότι έχουν επίσης οικογένειες έχουν παιδιά.», ανέφερε συγκλονίζοντας.
«Εάν εγώ έχω εφημερία στο νοσοκομείο, η σύζυγος στην κλινική δεν μπορεί να φύγει. Ξέρετε όταν δημιουργούνται αυτές οι κλινικές είναι δύσκολο να φεύγεις στην ώρα σου, όταν εγώ εφημερία που πρέπει να είμαι στο νοσοκομείο όλο το 24ωρο. Συμβαίνει πολλές φορές να επικοινωνήσω μόνο με το τηλέφωνο και πολλές φορές να χρειαστεί να θέλω κάτι να παίρνω στην κλινική και να μου το κλείνει να μην απαντάει ποτέ. Το παράπονο των παιδιών είναι αυτό, ότι πολλές φορές στη μητέρα τους ειδικά που είναι στη μονάδα μέσα στην κλινική δεν την ακούνε καθόλου.
Σαν ζευγάρι δεν μπορούμε να βρεθούμε, όχι μόνο εμείς, όλοι οι υγειονομικοί. Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν μικρά παιδιά που έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από τα δικά μας τα τρία παιδιά που είναι λίγο πιο μεγάλα.»
