Τα λόγια της προκαλούν ανατριχίλα. Η κόρη μιας ηλικωμένης τροφίμου στο γηροκομείο της κόλασης στα Χανιά μιλά στο MEGA.
Ανατριχίλα προκαλούν οι καταγγελίες για το γηροκομείο – κολαστήριο στα Χανιά. 68 ηλικιωμένοι νεκροί σε 15 μήνες, στην ίδια ιδιωτική μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων στα Χανιά, όλοι, από ανακοπή καρδιάς, όπως αναγράφεται στις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου, τις οποίες έχει υπογράψει ο ίδιος γιατρός.
Τα δεδομένα αυτά οδήγησαν τις εισαγγελικές αρχές να βάλουν στο μικροσκόπιό τους τη συγκεκριμένη δομή και να αρχίσουν προκαταρκτική έρευνα για να διαπιστώσουν εάν πρόκειται για σύμπτωση ή πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, ανθρωποκτονία με δόλο και κατά συρροή…
Στα ήδη υπάρχοντα στοιχεία έρχεται να προστεθεί η σοκαριστική μαρτυρία μιας γυναίκας, η μητέρα της οποίας 61 ετών μόλις και χωρίς παθολογικά προβλήματα πέθανε στο εν λόγω γηροκομείο έχοντας υποστεί – βάσει των όσων κατήγγειλε η ίδια – σκληρή κακομεταχείριση στους 8 μήνες που έζησε σε αυτή τη μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων.
«Τον Οκτώβριο του 2020 με βοήθησε η Πρόνοια στα Χανιά. Πήγα τη μητέρα μου σε αυτό το γηροκομείο. Η μητέρα μου είχε ψυχιατρικά προβλήματα, όχι παθολογικά. Όταν πήγα τη μητέρα μου στο γηροκομείο ήταν 100 κιλά και με τις πρώτες εξετάσεις με 40 αιματοκρίτη.
Σε τρεις ημέρες της άλλαξαν την αγωγή, της έδωσαν πιο βαριά φάρμακα δεν είχε καν επαφή με το περιβάλλον. Πήγαινα εγώ συνέχεια εκεί και δεν με αναγνώριζε καθόλου. Στον μήνα επάνω την κατέβασαν στο υπόγειο που ήταν κάτι γιαγιάδες και παππούδες γύρω στα 20 άτομα, δεμένοι σε έναν διάδρομο από τα χέρια, από τα πόδια. Το είδα με τα μάτια μου.
Ήταν ένας διάδρομος, είχε μια ράμπα και ήταν όλοι γέροντες δεμένοι. Έλυνα τη μάνα μου και όταν το έβλεπαν μου φώναζαν.
Στους δύο μήνες πάνω έβλεπα ότι η μάνα μου χάνει πολλά κιλά. Δεν έτρωγε. Πήγαινα δύο φορές τη μέρα και την τάιζα επιπλέον. Το φαγητό της ήταν πολύ λίγο. Η μάνα μου δεν έπινε νερό, έπρεπε κάποιος να της δώσει. Είχε λιώσει, έμειναν μόνο τα κόκκαλά της.
Τον Ιούνιο του 2020 με πήραν τηλέφωνο ότι πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Μάρτιο κι Απρίλιο δεν μας άφηναν να πάμε λόγω κορωνοϊου. Πήγα να πληρώσω, μου έλεγαν ”όλα καλά κι ωραία” και η μάνα μου ήταν πεθαμένη. Αύριο το πρωί θα πάω να καταθέσω στην αστυνομία.»
«Μέσα σε οκτώ μήνες έζησα τραγικές στιγμές. Το έβλεπαν όλοι εκεί. Γνωρίζω κοπελιές και μου τα έλεγαν εδώ είναι μαρτύριο. Πήγαινα κι έβρισκα τη μάνα μου δεμένη στα χέρια και τα πόδια. Τα έζησα, τα είδα και τα ξέρουν οι συγγενείς μας. Όταν ανοίξαμε το φέρετρο το σώμα της λιωμένο. Μόνο κόκκαλα, ήταν σαν τον εξωγήινο. Σαν να είχε πεθάνει 6 μήνες.»
