Ο Μανώλης Κρυοβρυσανάκης αποχαιρέτησε χτες τη μητέρα των τριών παιδιών του.
Ο Μανώλης Κρυοβρυσανάκης αποχαιρέτησε χτες τη μητέρα των τριών παιδιών του.
Η 47χρονη από την Κρήτη πήρε εξιτήριο για να αρχίσει τις φυσικοθεραπείες και ο 35χρονος Αλέξανδρος παλεύει ακόμη να ξεπεράσει τα προβλήματα που του άφησε η διπλή θρόμβωση.
Για τους τρεις τους και τις δύο ακόμη επιβεβαιωμένες περιπτώσεις θρόμβωσης ανοίγει ο δρόμος για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων.
«Είναι πολλά στη μέση. Μόνο την ταλαιπωρία να βάλεις, μόνο το άγχος, τον πόνο, όλα αυτά καλό θα είναι ν’ ανταμειφθούν» σημείωσε ο ασθενής με διπλή θρόμβωση, Αλέξανδρος Μεταξάκης.
Για τον Αλέξανδρο ο Γολγοθάς των επισκέψεων στο ν0οσοκομείο και αναγκαστικά της αποχής από τη δουλειά του συνεχίζεται ακόμη.
«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο νοσοκομείο για κάποιες εξετάσεις. Είχα ένα θεματάκι με το αντιπηκτικό, μου έκανε αιματουρία βασικά. Γενικά είμαι καλά και το πόδι μου έχει φτιάξει και η καρωτίδα μου είναι μια χαρά» ανέφερε ο κ. Μεταξάκης.
Νομικοί εξηγούν στο LIVE NEWS πως κάποιος μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση έως και 300.000 ευρώ.
«Η αποζημίωση καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Έχει να κάνει με την ηλικία, με την εργασία, με το οικογενειακό περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση στο παρελθόν υπάρχουν παρεμφερείς περιπτώσεις που μιλούσαμε για 150-200.000 μπορεί και 300.000 ευρώ» ανέφερε ο Κωνσταντίνος Γώγος.
Δύο είναι οι βασικές προϋποθέσεις
- Η βλάβη της υγείας πρέπει να αποδεικνύεται με επίσημο έγγραφο ότι οφείλεται στο εμβόλιο
Ο εμβολιασμός πρέπει να είναι νόμιμος και να γίνεται για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Ωστόσο, μπορεί κάποιος να ζητήσει αποζημίωση για το εμβόλιο του κορωνοϊού που δεν είναι υποχρεωτικό;
«Δεν έχει καμία σημασία η υποχρέωση ή μη από την στιγμή που η Ε.Ε. και η ελληνική κυβέρνηση εισάγει το συγκεκριμένο εμβόλιο και προτάσσει τον εμβολιασμό για κοινό συμφέρον αντιλαμβάνεστε πως ο κάθε πολίτης θα έχει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις αν κάτι συμβεί» εξήγησε ο κ. Γώγος.
Το ύψος της αποζημίωσης καθορίζεται από την ηλικία, το εισόδημα αλλά και την οικογενειακή κατάσταση.
«Κυρίως έχει να κάνει με την ηλικία δηλαδή κατά πόσο είμαι σε παραγωγική ηλικία για να προσφέρω στην οικογένεια μου. Έχει να κάνει με το αν έχω παιδιά και φυσικά έχει να κάνει με το εισόδημα μου. Καταλαβαίνετε πως αν έχει απωλέσει την εργασία του από την αναπηρία που του έχει προκαλέσει το εμβόλιο ανεβαίνει η αποζημίωση πόσο μάλλον όταν μιλάμε για θάνατο. Ο εκάστοτε πολίτης μπορεί να κινηθεί νομικά εναντίον της εταιρείας αλλά και του Δημοσίου».
Στα γρανάζια της γραφειοκρατίας
Στην πράξη πάντως η αποζημίωση είναι μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες. Αυτό αποδεικνύεται από τη μητέρα μιας 7χρονης που εμβολιάστηκε για ιλαρά το 2006 και κατέληξε αλλά ακόμη δεν έχει καταβληθεί η αποζημίωση.
«Μέσα σε 5 χρόνια πρέπει να έρθει το πρώτο δικαστήριο αντιλαμβάνεστε πως είναι μεγάλος χρόνος από τότε που θα έχουμε τον θάνατο ή την παρενέργεια του εμβολίου μέχρι να την πιθανή αποζημίωση.
Χρονοβόρα διαδικασία ωστόσο, συνιστά ακόμα και η απόκτηση του επίσημου έγγραφου που πιστοποιεί την παρενέργεια του εμβολίου. Χαρτί το οποίο ο 35χρονος Αλέξανδρος δεν το έχει λάβει» είπε ο δικηγόρος.
«Επειδή είναι μια συγκεκριμένη διαδικασία με αριθμούς πρωτοκόλλου από νομικά τμήματα, θα πρέπει να περάσουμε από όλα αυτά για να συλλεχθούν όλα τα έγγραφα. Είναι κάπως χρονοβόρο».
Οι νομικοί τονίζουν σε κάθε περίπτωση πως θα πρέπει να γίνεται ένα φιλτράρισμα των υποθέσεων και να κινούνται μόνο εκεί που υπάρχει νομικό έρεισμα.
Ο Πάνος Μπιτσαξής, δικηγόρος 51χρονης μητέρας, που έχασε το παιδί της μετά από εμβολιασμό για την ιλαρά, κατάφερε να βγει απόφαση που λέει ότι ένας πολίτης έχει πρόβλημα με τα εμβόλια διεκδικώντας αποζημίωση από το ελληνικό δημόσιο.
«Η απόφαση του ΣτΕ ήταν ιστορική από μια άποψη γιατί το κράτος είναι εγγυητής της ζωής και της υγείας των πολιτών. Δεν πρέπει να συνδεθεί με καμία λογική αντιεμβολιαστική. Το ΣτΕ αφήνει και μια απόχρωση της ανάγκης των εμβολιασμών σε κάποιες κατηγορίες. Τα εμβόλια σώζουν ζωές. Όταν εμβολιάζεσαι δεν το κάνεις μόνο για τον εαυτό σου αλλά για το κοινό καλό» ανέφερε ο δικηγόρος.
