Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν προσφέρουν μόνο χαρές και μετάλλια. Για κάποιους δυστυχώς αποτελούν τη δυσάρεστη επιβεβαίωση ότι παλεύουν μόνοι. Οι αντίξοες συνθήκες που βίωσε όλα αυτά τα χρόνια ο μοναδικός εκπρόσωπος της άρσης βαρών για την Ελλάδα στο Τόκιο Θόδωρος Ιακωβίδης, τον οδήγησαν σε κατάθεση ψυχής.
«Το θηρίο μέσα μου θέλει να ξαναγωνιστεί. Έχω προσπαθήσει πάρα πολύ, έχω φτύσει αίμα.
Αυτή η στιγμή περίμενα να αργήσει πολύ να έρθει.»
Το κύκνειο άσμα ενός μαχητή. Ο Θοδωρής Ιακωβίδης ευχαριστεί το κοινό, γονατίζει και φιλάει συγκινημένος το πλατό, στην τελευταία του παράσταση στο αγαπημένο του άθλημα.
«Το φιλί στο πλατό ήταν σαν αυτό το φιλί στο αεροδρόμια που χωρίζουν τα ζευγάρια. Εκείνη τη στιγμή πέρασε όλη η αθλητική μου σταδιοδρομία αυτά τα 19 χρόνια που κάνω άρση βαρών περάσαν από μπροστά μου σαν ταινία.»
Μία καριέρα 19 ετών…μία διαδρομή γεμάτη εμπόδια και δυσκολίες.
«Έρχομαι σε διεθνής διοργανώσεις και βλέπω τους συναθλητές μου και πραγματικά τους ζηλεύω με την καλή έννοια και τους χαίρομαι γιατί κάνουν απερίσπαστοι προπόνηση.»
Πρωταθλητισμός κάτω από αντίξοες συνθήκες για τον Θοδωρή Ιακωβίδη, που μόνο απερίσπαστος δεν μπορεί να πραγματοποιήσει την απαιτητική του προπόνηση.
«Έχω αρκετά προβλήματα στο κεφάλι μου. Πρώτα από όλα να ξυπνήσω το πρωί να πάω στη δουλειά να σχολάσω, να φύγω από τη δουλειά, να πάω στο σπίτι να φάω στο πόδι. Να φύγω από το σπίτι να πάω στο γυμναστήριο.»
Κατάθεση ψυχής από τον Έλληνα αθλητή που ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της άρσης βαρών για την χώρα μας, τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, όσο και στο Τόκιο.
«Έχω προσπαθήσει πολύ για να καταφέρω αυτές τις δυο συμμετοχές σε Ολυμπιάδα. Έχω προσπαθήσει πάρα πολύ, έχω φτύσει αίμα.»
Ο Θοδωρής Ιακωβίδης που εξάντλησε τα όρια του για να βρεθεί για 2η διαδοχική χρονιά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ολοκλήρωσε την πορεία του στο Τόκιο στην 11η θέση, μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα. Έναν αγώνα ζωής, σπουδαιότερο από κάθε μετάλλιο.
«Για τους ανθρώπους που ξέρουν τον αγώνα που έχω δώσει μέχρι τώρα και πως έχω φτάσει μέχρι εδώ, ολομόναχος στην κυριολεξία, μετράει παραπάνω από μετάλλιο.»
Ο Θοδωρής Ιακωβίδης έμαθε να παλεύει μόνος και ζητάει τα στοιχειώδη για να συνεχίσει να αγωνίζεται.
«Με τις υπάρχουσες συνθήκες το κεφάλαιο αθλητής έχει κλείσει. Μακάρι να αλλάξει κάτι από θέμα κρατικού μηχανισμού και κρατικής ενίσχυσης και να μπορέσω να συνεχίσω.»
Για κάθε Πετρούνια, για κάθε Τεντόγλου, για κάθε Ντούσκο, θα υπάρχει ένας Ιακωβίδης που δε βρήκε χέρι να κρατηθεί για να αντέξει.
