Συγκλονισμένοι οι καλλιτέχνες που συμπορεύτηκαν με τον Μίκη Θεοδωράκη δεν μπορούν να πιστέψουν ότι έφυγε από τη ζωή.
Ελεύθερος πια, το 1974 ο Μίκης Θεοδωράκης διευθύνει μουσικούς και τραγουδιστές στην ιστορική συναυλία στο Στάδιο Καραϊσκάκη.
Μέχρι το 2019, όταν για τελευταία φορά καθοδήγησε την ορχήστρα, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, είχε δώσει την ευκαιρία σε μεγάλα ονόματα της ελληνικής και της παγκόσμιας μουσικής σκηνής να περάσουν στην ιστορία ερμηνεύοντας τραγούδια του, υπό τη διεύθυνσή του.
Τρεις γενιές ερμηνευτών σήμερα, θρηνούν μαζί με ολόκληρο τον ελληνικό λαό, την απώλεια που δεν αναπληρώνεται.
Από τον Πάμπλο Νερούδα, στον Ελύτη, τον Σεφέρη και τον Ρίτσο, οι Έλληνες καλλιτέχνες τραγούδησαν την παγκόσμια ποίηση υπό την καθοδήγηση του Μίκη Θεοδωράκη.
«Η Ελλάδα κι ο κόσμος πενθεί. Άπνοια. Σαν να κόπηκε ο αέρας. Έφυγε η φθαρτή υπόσταση. Αυτό το δυνατό, στιβαρό σώμα που υπέμεινε καρτερικά και αγόγγυστα, πολέμους, διωγμούς, εξορίες, φυλακές, φάλαγγα, προβοκάτσιες, κυνηγητά. Το πνεύμα όμως μένει. Ο Μίκης, ως μέγιστος εθνικός ευεργέτης, προσέφερε απλόχερα την μουσική του, τα τραγούδια του, τον λόγο του, το υπόδειγμα της ζωής του σε όλο τον κόσμο. Ανεκτίμητη περιουσία!» ανέφερε ο Γιώργος Νταλάρας.
«Υπήρξε μια κολώνα του Παρθενώνα η οποία σήμερα γκρεμίστηκε και έμεινε η Ελλάδα ορφανή. Νομίζω πως δε θα υπάρξει άλλος Μίκης πια» σημείωσε ο Μανώλης Μητσιάς.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, πιστός στη συμφωνική μουσική, έδωσε πάντως στον ελληνικό λαϊκό ηχο τη θέση που του αξίζει. Θυμάται, μιλώντας στο MEGA, ο βιρτουόζος Κώστας Παπαδόπουλος, που με τον Λάκη Καρνέζη αποτέλεσαν τα θρυλικά μπουζούκια του Μίκη.
«Ήταν ογκόλιθος ο Μίκης. Ξαφνικά από κάποια παιδιά που παίζανε μπουζούκι σε μαγαζιά βρεθήκαν με έναν ογκόλιθο, να κάνουν μουσική», πρόσθεσε ο Κώστας Παπαδόπουλος.
Διορατικός, οξυδερκής, σπάνια μουσική ιδιοφυΐα, ο Μίκης πήρε από το χέρι νέους ανθρώπους και απογείωσε το ταλέντο τους.
«Δεν μπορώ να μην θυμάμαι την πρώτη στιγμή που με άκουσε, σε μια πολύ μικρή μπουάτ της Πλάκας το ’66 και ήρθε κοντά μου και μου είπε “από σήμερα είσαι δική μου τραγουδίστρια”», υπογράμμισε η Μαρίζα Κωχ.
«Μας συνέδεσε με τους ποιητές, μας συνέδεσε με τους κοινωνικούς αγώνες. Προφανώς τα σχολικά βιβλία πρέπει να αναμορφωθούν με το αναφέρονται σε τέτοια πνεύματα όπως ο Μίκης», πρόσθεσε ο Νότης Μαυρουδής.
«Ήταν ένας αστείρευτος μουσικοσυνθέτης, πηγαίος. Είναι τεράστια η απώλεια δεν ξέρω αν θα ξαναβγεί Μίκης Θεοδωράκης», τόνισε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.
Συγκινητικά φορτισμένη, η επιστροφή του Μίκη Θεοδωράκη στη Μακρόνησο, για πρώτη φορά το 2003, σε μια συναυλία που έγινε προς τιμήν του στον κάποτε τόπο μαρτυρίου του ίδιου και χιλιάδων αγωνιστών της δημοκρατίας.
«Αυτοί οι άνθρωποι πάντα μας θυμίζουν κάτι από τη ρίζα μας, από τον καλό εαυτό μας, από το μεγαλείο που κρύβουν οι άνθρωποι, και θα ήταν μια καλή ευκαιρία να αρχίσουμε να αναμετρηθούμε κι εμείς με κάτι πιο υψηλό», υποστήριξε ο Γιάννης Μπέζος.
«Σήμερα πενθεί όλος ο κόσμος τον μεγάλο Μίκη», συμπλήρωσε ο Σταμάτης Κόκοτας.
Εκεί παρουσιάστηκε, δέκα χρόνια μετά, η βιογραφική παράσταση «Ποιος τη ζωή μου». Το θεατρικό έργο της ζωής του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη.
«Εκείνη η βραδιά ήταν το πιο συγκλονιστικό πράγμα που έχω ζήσει στη ζωή μου. Ήταν μια βραδιά που κανένας δεν θα ξεχάσει ποτέ», πρόσθεσε η Ελισσάβετ Μουτάφη.
Το 2019 παρακολούθησε συγκινημένος τη συναυλία προς τιμήν του στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
«Σήμερα έχουμε τη μεγαλύτερη ορφάνια και τη μεγαλύτερη κληρονομιά και η επιθυμία του ήταν να τον τραγουδάμε για πάντα», σημείωσε η Πέγκυ Ζήνα.
«Αισθάνομαι μια περηφάνεια όταν τον τραγουδώ και νιώθω ότι όλο το κοινό στέκεται, στεκόμαστε όλοι ευθυτενείς», πρόσθεσε η Γιώτα Νέγκα.
Ήταν η τελευταία φορά που επί σκηνής, με τις χορευτικές κινήσεις των χεριών και σιγοτραγουδώντας τους αγαπημένους του ποιητές, ο Μίκης έδωσε στην ορχήστρα του τον τόνο, τον ρυθμό, την πνοή της έμπνευσής του. Κι αμέσως μετά… λύγισε κι έκλαψε σκυφτός, πριν από το τελευταίο χειροκρότημα.
