Η Ίβι Τουμπς δεν είναι μία συνηθισμένη πρωταθλήτρια ιππασίας. Πάσχει από μία σπάνια αναπηρία, τη δισχιδή ράχη, με αποτέλεσμα να μην αισθάνεται τα πόδια της κάτω από το γόνατο.
Το άλογο της είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες της καθώς σχεδόν από τότε που γεννήθηκε πρέπει να ζει μόνιμα με ένα σωληνάκι στη μύτη.
«Συνήθως το αλλάζω κάθε δύο ώρες κυρίως όταν είμαι σε επίδειξη ιππασίας γιατί με πιάνουν και τα νεύρα μου. Προσπαθώ να μην πίνω καφέ και προσπαθώ να ελέγχω τον εαυτό μου. Κατεβαίνω από το άλογο, το δίνω στη μητέρα μου για να μπορώ να πάω στην τουαλέτα του φορτηγού για να αλλάξω τον καθετήρα και να ξαναγυρίσω. Έτσι πάει καλύτερα και μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω και είναι τέλειο», δήλωσε η αθλήτρια.
Ήταν μόλις τριών ετών όταν η μητέρα της της ανακοίνωσε πως αυτή θα ήταν η καθημερινότητα της.
«Ήρθαμε σπίτι και τότε η Ήβη συνειδητοποίησε – όπως και εγώ- ότι αυτό δε θα γίνει μόνο μία φορά. Αυτό έπρεπε να γίνεται κάθε τρεις ώρες, από τότε που ξυπνούσε το πρωί, που θα μπορούσε να είναι 7 με 8 φορές την ημέρα», ανέφερε η μητέρα της Ίβι, Καρολάιν Τουμπς.
Η 20χρονη υπέβαλε μήνυση κατά του γιατρού της μητέρας της, καθώς δεν τη συμβούλευσε να παίρνει φυλλικό οξύ, το οποίο θα ελαχιστοποιούσε την πιθανότητα να γεννηθεί η Ίβι με δισχιδή ράχη.
«Όταν είσαι τριών ετών είναι δύσκολο έτσι και αλλιώς. Φαντάσου να το επιβάλλεις αυτό σε ένα παιδί τριών ετών και να χρειάζεται μία ώρα για να το κάνεις και να σκέφτεσαι: «Σε δύο ώρες πρέπει να κάνω τα ίδια..»», συμπλήρωσε η μητέρα της Ίβι.
Η Ίβι κέρδισε τη δίκη αξιώνοντας ένα τεράστιο ποσό αποζημίωσης που δεν έχει υπολογιστεί ακόμα.
«Αυτό είναι κάτι που με κάνει να προχωράω και να λύνω τα θέματα μου. Όταν είμαι στο νοσοκομείο και πρέπει να δοκιμάσω μία νέα θεραπεία το κάνω για να κάνω μετά αυτό που αγαπώ. Είναι κάτι που θέλω να κάνω τόσο πολύ και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία από τη στιγμή που μπορώ να το κάνω και αξίζει τον κόπο», ανέφερε η Ίβι.
Η Ίβι προετοιμάζεται για τους Παραολυμπιακούς του 2024 στο Παρίσι. Ήδη όμως έχει πάρει το μετάλλιο της επιβίωσης μαθαίνοντας να ξεπερνά τα εμπόδια και να διεκδικεί τη ζωή που της αξίζει.
