Η εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας» ασχολείται σήμερα με ένα πολύ ευαίσθητο αλλά και σημαντικό θέμα που μας αφορά όλους. Ποιος είναι ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς στην ελληνική οικογένεια και ποιος θα πρέπει να είναι; Αυτές οι μέρες είναι μια καλή αφορμή να δούμε τα μειονεκτήματα αλλά και τα πλεονεκτήματα αυτής της σχέσης, που είναι πολύ περισσότερα. Για το θέμα μίλησαν σχετικά οι κ.κ. Ελένη Κρίτα, ηθοποιός, και Φρόσω Φωτεινάκη, συμβουλευτική ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
«Όταν γεννιέται το εγγόνι νιώθεις φοβερή συγκίνηση, αλλά και ότι έχεις διακοσμητικό ρόλο ως γιαγιά. Το να το αγαπάω σαν παιδί μου, νομίζω ότι χτίζεται με το χρόνο με το εγγόνι. Τώρα είμαστε πολύ δεμένες με την εγγονή μου τη Φλώρα», είπε η κ. Κρίτα.
«Σωστό είναι αυτό που λειτουργεί για εμάς και την οικογένειά μας. Αν λειτουργεί το να μας βοηθούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες, τότε είναι το σωστό. Αλλά αν δεν λειτουργεί δεν είναι το σωστό. Είναι προσωπική επιλογή», σημείωσε η κ. Φωτεινάκη.
«Πολύ συχνά βλέπουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες να καλύπτουν το κενό που μπορεί να αφήνουν οι γονείς λόγω δουλειάς. Τα παιδιά βλέπουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες μέσα από τα μάτια των γονιών. Είναι δώρο να επιτρέπουμε στα εγγόνια να χτίσουν μια ευθεία σχέση, χωρίς την παρέμβασή μας, με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους», πρόσθεσε η ίδια.
«Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να κρατάνε οι γιαγιάδες και οι παππούδες τα παιδιά», σημείωσε από την πλευρά της η αγαπημένη ηθοποιός.
«Ήμουν αρκετά νέα όταν έγινα γιαγιά και ένιωσα λίγο αμήχανα, και αγωνία για το αν θα ανταποκριθεί ο γιος μου ως πατέρας, γιατί ήταν πολύ νέος. Το παιδί είναι η ελπίδα και το μέλλον που έρχεται. Σε γεμίζει αισιοδοξία», πρόσθεσε η κ. Κρίτα.
«Ο παππούς και η γιαγιά βρίσκουν το νόημα της ζωής με τα εγγόνια, νιώθουν παραγωγικοί, επεξεργάζονται το ρόλο του γονιού, επανορθώνουν για σφάλματα του παρελθόντος», τόνισε η κ. Φωτεινάκη.
«Καμιά φορά θέλουμε τη βοήθεια, αλλά και τα πράγματα να γίνονται με το δικό μας τρόπο, τα θέλουμε όλα. Τα παιδιά θα μάθουν μέσα από τους παππούδες και τις γιαγιάδες να συνδέονται. Τα παιδιά νιώθουν ότι μπορεί να αγαπηθούν μέσα από αυτή τη σχέση χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Έρχονται σε επαφή με τις ρίζες της οικογένειας», πρόσθεσε.
«Οι γιορτές μάς αναγκάζουν να χαρούμε και να έρθουμε σε επαφή με το συναίσθημα της ευτυχίας. Οι άνθρωποι που είναι πιο ευάλωτοι τραβούν την προσοχή μας, το ίδιο και οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Αλλά δε χρειάζεται να περιμένουμε συγκεκριμένες συνθήκες για να ευαισθητοποιηθούμε. Βιώνουμε μια παγκόσμια κρίση της αφής με την πανδημία, και οι ηλικιωμένοι ακόμα περισσότερο», είπε ακόμα η κ. Φωτεινάκη.
