Στη Μεγάλη Εικόνα και την Νίκη Λυμπεράκη μίλησε η εγκληματολόγος Έφη Λαμπροπούλου καθώς και ο πρόεδρος στο “Χαμόγελο του Παιδιού” Κώστας Γιαννόπουλος με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στην πολύκροτη υπόθεση των θανάτων των τριών παιδιών στην Πάτρα.
Η καθηγήτρια εγκληματολογίας στο Πάντειο ανέλυσε τα στοιχεία που περιβάλλουν τις δολοφονίες παιδιών ενώ έδωσε τη δική της εξήγηση για το σύνδρομο Μινχάουζεν δι’ αντιπροσώπου. Αναλυτικά, είπε: “Τα ⅔ των δολοφονιών παιδιών γίνονται από γονείς…Ο πατέρας δολοφονεί μεγαλύτερα παιδιά κι αγόρια και η μητέρα δολοφονεί μικρότερα παιδιά και κορίτσια. Συνήθως επίσης, το 50% των περιπτώσεων, αν διαπράξει ένας γονιός μια δολοφονία του παιδιού του, διαπράττει και δεύτερη. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις, μια στις ΗΠΑ και μια ακόμα πιο ακραία. Το 1968 ξεκίνησαν οι δολοφονίες παιδιών, μια μητέρα που σκότωσε 5 παιδιά. Νοσηλεύτηκαν, δεν το κατάλαβε κανείς και μετά από κάποια χρόνια υιοθετεί ένα παιδί. Κάνει ένας δημοσιογράφος μια έρευνα το 1990-93 και στην έρευνα αυτή, επειδή εμφανιζόταν ότι έχουν ένα νόσημα τα παιδιά αυτά, ομολογεί εκείνη ότι έχει κάνει τις δολοφονίες. Τώρα βρίσκεται στην φυλακή. Δεν αναφέρεται ο σύζυγος στην υπόθεση.”
Πρόσθεσε ότι: “Είναι πολύ δύσκολο να μην έχει καταλάβει τίποτα ο σύντροφος του γονιού που αναπτύσσει εγκληματική συμπεριφορά. Πρέπει να είναι απών 24 ώρες το 24ωρο. Δεν μπορεί να μην έχει καταλάβει. Εκτός αν το συγκαλύπτει.”
Αναφερόμενη στο σύνδρομο Μινχάουζεν εξήγησε πως “Το σύνδρομο Μινχάουζεν δι’ αντιπροσώπου σπάνια καταλήγει σε δολοφονία του παιδιού. Κι αυτό το σύνδρομο είναι για να ελκύει την προσοχή και τη συμπάθεια. Προκαλεί τραυματισμούς και εμφανίζει συμπτώματα τα οποία δεν ανταποκρίνονται με αυτά που διαπιστώνουν οι γιατροί. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι είναι γονιός αυτός που έχει το σύνδρομο, συνήθως γυναίκα, ή κάποιος που φροντίζει το παιδί, έχει γνώσεις νοσηλευτικής. Φαίνεται να υποφέρει κι ο ίδιος από αντίστοιχα σύνδρομα και είναι φιλικός και συνεργάσιμος. Φτάνει στον θάνατο κατά λάθος στο Μινχάουζεν.”
Από τη δική του μεριά, ο κ. Γιαννόπουλος μοιράστηκε τις ιστορίες από περιστατικά κακοποίησης που πρόσφατα καταγγέλθηκαν στο “Χαμόγελο του Παιδιού”, ενώ απηύθυνε δραματική προειδοποίηση προς την κοινωνία και τους θεσμούς προκειμένου να υπάρξει θετική πρόοδος ως προς την παιδική προστασία. Είπε μεταξύ άλλων πως “Όταν έρχονται τα παιδιά κοντά μας, γνωρίζοντας τα παιδιά με τα ονόματα τους επειδή είμαι στην καθημερινότητα, έχουν χάλκινο πρόσωπο. Το κοριτσάκι το 10χρονο που το έκαψε ο πατέρας και έκανε ό,τι έκανε, είναι μαζί με τους ανθρώπους μας και λέει ‘θέλω να γυρίσω στον μπαμπά μου’.
Τα περισσότερα παιδιά θέλουν να γυρίσουν στην οικογένεια τους αρχικά. Έστω και αν τα έχουν βασανίσει, τα έχουν βιάσει. Ιδιαίτερα όταν μια 14χρονη ήρθε και μας κατήγγειλε η ίδια στην γραμμή και μας είπε ότι από 7 χρονών ο πατέρας μου με βίαζε. Θύμωσε με εκείνον, αλλά προσπαθούσε να τον δικαιολογήσει…Αναφερθήκαμε για τόσες περιπτώσεις ακραίων καταστάσεων, φόνων, κακοποιήσεων και λοιπά. Θα είμαι δυσάρεστος γιατί με μαθηματική ακρίβεια ακολουθούν κι άλλες. Αν δεν οργανωθούμε, αν δεν δυναμώσει ο δήμος, αν δεν βρούμε λύσεις, το επόμενο διάστημα θα μιλάμε πάλι και θα θυμόμαστε το προηγούμενο που έχει συμβεί.”
