Στον σταθμό του μετρό «Independencia» στο Μπουένος Άιρες ο κόσμος περιμένει να περάσει ο συρμός για να τον πάρει και να πάει στις δουλειές του. Ανάμεσά τους και μια κοπέλα με ένα λευκό σορτς και μια λευκή φανέλα.
Από τα πλάνα φαίνεται ότι η κοπέλα δεν είναι καλά. Μοιάζει να ζαλίζεται και να μην έχει ισορροπία. Είναι έτοιμη να λιποθυμήσει. Κάνει τρια μεγάλα ασταθή βήματα προς τα μπροστά και εκείνη την ώρα περνάει με ταχύτητα το τρένο.
Μετά από τρια βήματα και ενώ το τρένο περνάει με ταχύτητα από μπροστά της, η κοπέλα χάνει εντελώς την ισορροπία της και λιποθυμάει. Ο κόσμος που παρακολουθεί τη σκηνή σαστίζει. Δεν προλαβαίνει να αντιδράσει.
Η κοπέλα χωρίς τις αισθήσεις της πέφτει μπροστά και για καλή της τύχη πέφτει στο άνοιγμα ανάμεσα σε δυο βαγόνια, πράγμα που απορρόφησε την πτώση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η καλή της τύχη συνεχίζεται και ενώ πέφτει μετά προς τα κάτω και χάνεται από το οπτικό πεδίο όλων, δεν έπεσε επάνω στις ράγες αλλά στο χώρισμα που υπάρχει μεταξύ συρμού και αποβάθρας.
«Δεν το πιστεύω ούτε εγώ η ίδια»
Οι άνθρωποι βλέπουν να την «καταπίνει» το τρένο. Είναι σίγουροι ότι την έχει λιώσει. Όταν σταμάτησε ο συρμός όμως όλοι διαψεύστηκαν. Η Καντέλα (αυτό είναι το μικρό όνομα της κοπέλας) όχι μόνο ήταν ζωντανή αλλά δεν είχε ούτε γρατζουνιά.
«Δεν ξέρω πώς είμαι ζωντανή», ήταν τα πρώτα της λόγια όταν συνήλθε και όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί. Και συνέχισε: «Ξαφνικά μου έπεσε η πίεση και λιποθύμησα. Προσπάθησα να προειδοποιήσω τον άνθρωπο που ήταν μπροστά μου, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, ακόμη και τη στιγμή που έπεσα στις γραμμές του τρένου. Εξακολουθώ να προσπαθώ να βγάλω νόημα από όλα αυτά».
