6 Φεβρουαρίου, 04.18 το πρωί. Η Μαλάτεια κοιμάται, όταν η γη αρχίζει να σείεται. Κτίρια καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Για ενάμιση λεπτό η γη τρέμει, η δόνηση δυναμώνει και τα κτίρια με κακοτεχνίες σωριάζονται μέσα σε ένα πυκνό σύννεφο σκόνης.
Ένας άντρας βγαίνει σαν τρελός από το ξενοδοχείο που διαμένει. Ήδη στην πλατεία μαζεύεται κόσμος. Κάμερα ασφαλείας περιστρέφεται και καταγράφει κτίρια να γκρεμίζονται.
Όλες οι κάμερες καταγράφουν κτίρια που γκρεμίζονται, η Μαλάτεια ισοπεδώνεται. Το τρομακτικό σκηνικό είναι ίδιο και στο Ντιγιάρμπακιρ.
Σε κεντρική λεωφόρο, ένας άνθρωπος έχει δει κτίρια να γκρεμίζονται και τρέχει να καλυφθεί από το σύννεφο σκόνης που τον ακολουθεί. Οι αναλαμπές από τις εκρήξεις δίνουν άλλο χρώμα στο απόκοσμο σκηνικό.
Λίγα τετράγωνα πιο μακριά, η γη ταλαντεύεται σαν καράβι σε καταιγίδα. Στο αποκορύφωμα της έντασης του σεισμού, γκρεμίζει κτίρια. Εικόνες αποκάλυψης.
Ο κόσμος ήδη έχει βγει στους δρόμους και βλέπει να καταρρέουν πολυκατοικίες που έδωσαν την εντύπωση ότι άντεξαν στη φονική δόνηση.
Χαλάσματα
Το τραγικό αποτέλεσμα αυτής της νύχτας που θα μείνει για πάντα στην μνήμη των Τούρκων είναι όσα αποκάλυψε το φως της ημέρας.
Η γειτονική χώρα έχει καταστραφεί, τεράστια βουνά συντριμμιών έχουν πάρει τη θέση των πολυκατοικιών.
Έχουν περάσει 10 μέρες από τότε που άλλαξε η ιστορία της Τουρκίας και οι σεισμόπληκτοι βρίσκονται μπροστά σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί:
«Μόλις μια εβδομάδα μετά την τρομερή αυτή τραγωδία, υπάρχουν επίσης αυξανόμενες ανησυχίες για αναδυόμενα ζητήματα υγείας που συνδέονται με το κρύο, την υγιεινή, την αποκομιδή απορριμμάτων και την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών, με ευάλωτα άτομα να κινδυνεύουν περισσότερο».
Για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ύδρευση είναι σημείο – κλειδί.
«Πράγματι, οι ζημιές, οι σοβαρές ζημιές στο σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, προκαλούν μεγάλη ανησυχία και αυξάνουν τον κίνδυνο ασθενειών από το νερό και εξάρσεων μεταδοτικών ασθενειών».
Καταυλισμοί
Εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι μένουν σε προσωρινούς καταυλισμούς όπου δεν υπάρχουν ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής.
Στο Χατάι, μια οικογένεια προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και η σκέψη των γονιών βρίσκεται στα παιδιά.
«Η ψυχολογία τους έχει καταστραφεί. Μας λένε: ‘δε θέλουμε να ζήσουμε έτσι. Θέλω το δωμάτιό μου. Θέλω τα παιχνίδια μου. Θέλω να ζήσω στο σπίτι μου’. Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να τα παρηγορήσουμε».
Στη γειτονική Συρία, η γρήγορη σκέψη μιας μητέρας την στιγμή του σεισμού, έσωσε την ίδια αλλά και τα τρία παιδιά της. Όταν ένιωσε τις πρώτες δονήσεις, η Ουμ Κανάαν ξύπνησε τα παιδιά της και τα πήγε στο άλλο δωμάτιο σε μια μικρή ντουλάπα.
Με τη μία κόρη κρύφτηκαν μέσα στην ντουλάπα, αφού έβαλε την άλλη κόρη και τον γιο σε μια γωνία ανάμεσα στο έπιπλο και το κρεβάτι, χρησιμοποιώντας μαξιλάρια για να τα προστατεύσει.
Το κτίριο κατέρρευσε, ο τέταρτος όροφος δέχτηκε τα μπάζα της ταράτσας, όμως δεν είχαν χτυπήσει σοβαρά.
«Η κόρη μου άρχισε να φωνάζει ‘βοηθήστε μας, βοηθήστε μας’. Όταν ήρθε βοήθεια, περνούσαν πάνω από την στέγη που βρισκόμασταν, οπότε τους είπα να σταματήσουν γιατί εκεί ήμασταν. Κατάλαβαν πού βρισκόμασταν, η ορατότητα ήταν ακόμα χαμηλή, αφαίρεσαν την στέγη από την ντουλάπα και ευτυχώς τράβηξαν τα δύο παιδιά πρώτα και εμένα με την άλλη κόρη μου επίσης και πήρα μαζί μου την τσάντα με τις φωτογραφίες».
Η Τουλάι πιστεύει πως σώθηκαν χάρη σε θεϊκή παρέμβαση.
