Μάρτυρες από την περιοχή της Ιερισσού Χαλκιδικής που γνώριζαν την αγνοούμενη, μιλούν στην ρεπόρτερ του «Τούνελ» για τη βοήθεια που της προσέφεραν, το πότε την είδαν για τελευταία φορά, αλλά και για το σκηνικό της εξαφάνισης.
«Ερχόταν στο μαγαζί σχεδόν κάθε βράδυ και της έδινα ένα πιάτο φαΐ. Καθόταν πάντα μόνη της σ’ ένα τραπέζι, έτρωγε, έλεγε καληνύχτα και έφευγε.
»Δεν ήξερα καν από πού ήταν. Για την Ειρήνη έμαθα όταν το είδα στην τηλεόραση. Μετά κατάλαβα ποια ήταν, γιατί με τον αδελφό της είμαστε πολύ καλοί φίλοι από το 1984.
»Δεν ήξερα ποια ήταν αλλιώς θα τη βοηθούσα διαφορετικά. Τελευταία φορά πρέπει να ήρθε στο μαγαζί τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Αναρωτιόμασταν που πήγε και που χάθηκε και μετά είδαμε ότι την ψάχνουνε», ανέφερε ο Στέλιος Γαλατσάνος, ιδιοκτήτης εστιατορίου.
Ένας οικογενειακός φίλος, ο Στέλιος Τσιαμαντάνης, μιλώντας στο «Τούνελ» είπε πως το σκηνικό στο σπίτι της αγνοούμενης, μαρτυρούσε πως κάτι ξαφνικό την απομάκρυνε.
«Έμενε σ’ ένα παλιό σπίτι σε μία περιοχή απέναντι από το λιμάνι. Μπήκα μέσα, βρήκα τα πράγματά της στη ντουλάπα, ήταν όλα τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα μέσα στο σπίτι. Δεν υπήρχε όμως ούτε ένα σημάδι της. Είναι σαν να έφυγε ξαφνικά».
Ο Χρήστος Γρηγοριάδης, κάτοικος Ιερισσού είναι σίγουρος πως είδε τη Ρήνα στις αρχές Μαΐου, αρκετό καιρό μετά δηλαδή από την ημερομηνία που πιστεύεται ότι χάθηκε.
«Ερχόταν εδώ στο καφέ κάθε πρωί και ξέραμε και που έμενε. Όλοι είχαμε την απορία πως τα βγάζει πέρα αλλά απ’ ότι έμαθα, είχε κάρτα και πήγαινε στο ATM και έβγαζε χρήματα. Τελευταία φορά την είδα στις αρχές Μαΐου. Τη συνάντησα σε μία στάση λεωφορείου για Θεσσαλονίκη.»
