Ο χειριστής υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού, Κώστας Κατσαρός μίλησε στο «Χαμογέλα και Πάλι!» για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κινήθηκε το υποβρύχιο Titan στο ναυάγιο του Τιτανικού.
Το βαθυσκάφος Titan συνεθλίβη μερικά μόλις μέτρα μακριά από το πιο γνωστό ναυάγιο της ιστορίας. Με διαφορά 111 ετών πέντε άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στο ίδιο σημείο που έγινε «υγρός τάφος» για περισσότερους από 1600 ανθρώπους το 1912.
Με βάση τα πρώτα στοιχεία των ερευνών, το Titan συνεθλίβη μία ώρα και 45 λεπτά μετά την εκκίνηση της κατάδυσής του. Οι πέντε επιβαίνοντες στο Titan έχασαν την ζωή τους αστραπιαία, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, χωρίς να αισθανθούν το παραμικρό λένε οι ειδικοί.
Ο κ. Κατσαρός αναφέθηκε στο δυστύχημα με το υποβρύχιο Titan στα νερά του Ατλαντικού.
«Υπάρχουν βαθυσκάφη που έχουν επισκεφθεί πολλές φορές τον Τιτανικό. Απλώς το συγκεκριμένο ήταν εξερευνητικό όχι μόνο στον Τιτανικό, αλλά εξερευνούσε και νέα μονοπάτια στη σχεδίαση βαθυσκαφών. Σε παγκόσμια κλίμακα, όλοι αυτοί που ναυπηγούν βαθυσκάφη, η φιλοσοφία είναι ότι το στεγανό κομμάτι είναι σε σχήμα σφαίρας, είναι το μόνο σχήμα που δέχεται τις λιγότερες πιέσεις ομοιόμορφα. Σε αυτό το βαθυσκάφος το σχήμα ήταν κυλινδρικό, από τιτάνιο και ενίσχυση από ανθρακονήματα. Αυτό είναι μία καινούρια τεχνολογία που δεν έχει δοκιμαστεί παγκοσμίως. Το Τμήμα Ναυπηγών του Πολυτεχνείου έχει κάνει πειραματικά τέτοιους κυλίνδρους, αλλά είναι για housing, για να φιλοξενήσουν ηλεκτρονικά και όχι για να βάλουν μέσα ανθρώπους», είπε αρχικά.
«Επομένως σε όλο αυτό το εγχείρημα, ο κίνδυνος ήταν ότι με τέτοια σχεδίαση και τέτοια υλικά δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί. Ήταν αστοχία υλικού, γιατί μετά από 30 φορές που το Titan είχε επισκεφθεί τον Τιτανικό δυστυχώς κατέρρευσε με τον πιο τραγικό τρόπο. Υπάρχει κόπωση του υλικού, όλα τα βαθυσκάφη, ανάλογα των αριθμό των καταδύσεων που έχουν, παρουσιάζουν κόπωση. Αυτή η κόπωση με ειδικά όργανα, επιθεωρείται και το ελέγχουν και ανάλογα κάνουν επισκευές ή ενισχύσεις, είτε ακόμη μειώνουν το βάθος επιχειρησιακής λειτουργίας του. Δεν μπόρεσαν να υπολογίσουν την κόπωση του υλικού», πρόσθεσε ο κ. Κατσαρός.
«Ο πιλότος έκανε απόρριψη βαρών, που σημαίνει ότι κάτι είχε δει και είναι κάπου 10 δευτερόλεπτα. Ενημέρωσε την επιφάνεια ότι έχει πρόβλημα και ανεβαίνει, και αυτό άλλα 10 δευτερόλεπτα. Δόθηκε ένας χρόνος λιγότερο από λεπτό για να είδε κάτι. Πιθανώς να είδε μία στρέβλωση ή παραμόρφωση στο κυλινδρικό κομμάτι. Έκανε κάποιες κινήσεις ωστόσο δεν του δόθηκε περιθώριο αντίδρασης πάνω από ένα λεπτό», πρόσθεσε.
Υπάρχει «μαύρο κουτί» στο βαθυσκάφος;
Σύμφωνα με τον κ. Κατσαρό, «μέχρι στιγμής παγκοσμίως δεν έχουν μαύρο κουτί. Το πρωτόκολλο είναι η συνεχής επικοινωνία. Ανά τέταρτο γίνεται ενημέρωση βάθους και κατάσταση καμπίνας. Αυτό το κάναμε και εμείς στο βαθυσκάφος «Θέτις». Επικοινωνεί το βαθυσκάφος με το μητρικό πλοίο, και φαίνεται το ποσοστό του οξυγόνου, η υγρασία, διοξείδιο του άνθρακα και θερμοκρασία. Μπορεί να καταγραφεί και η τελευταία θέση. Βρέθηκαν τα συντρίμμια περίπου 500 μέτρα μπροστά από την πλώρη του Τιτανικού, από το πλοίο επιφανείας, σίγουρα ήξεραν το στίγμα που είχε ποντιστεί το βαθυσκάφος. Μία πρακτική είναι ότι ήταν λογικό να βρεθεί λίγο πιο εκεί από την πλώρη. Το σχέδιο ήταν να επισκεφθεί πρώτη την πλώρη του Τιτανικού, οπότε το έριξαν 200-300 μέτρα από την πλώρη».
«Δεν χάθηκε το στίγμα του υποβρυχίου, χάθηκε η επικοινωνία. Αν καταστράφηκε και το σύστημα επικοινωνίας του βαθυσκάφους η συσκευή USBL, που είναι από τα ακριβότερα συστήματα παγκοσμίως, κοστίζει περίπου 500.000 δολάρια, ήξεραν την τελευταία θέση του υποβρυχίου η οποία ήταν η αναμενόμενη», κατέληξε.
