Το MEGA κατάφερε σήμερα να βρεθεί στο σημείο «μηδέν», εκεί όπου ξεκίνησαν όλα, εκεί όπου γινόταν το φεστιβάλ Supernova και οι ένοπλοι της Χαμάς εισέβαλαν και σφαγίασαν εν ψυχρώ εκατοντάδες αθώους ανθρώπους.
Η κάμερα βρέθηκε έξω από τον οικισμό της Σούφα, εκεί όπου οι άνδρες της Χαμάς εξαπέλυσαν το περασμένο Σάββατο την φρικιαστική επίθεση. Ένας από αυτούς κείτεται νεκρός στα αναχώματα που βρίσκονται έξω από το χωριό.
Δημοσιογράφος: Πόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν εδώ;
Στρατιώτες: Περίπου… πενήντα…
Δημοσιογράφος: Πενήντα… παιδιά;
Στρατιώτες: Δεν ξέρουμε. Δεν ξέρουμε ακριβώς
Στο Κερέμ Σαλόμ, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το τείχος της Γάζας, οι εκρήξεις είναι συνεχείς. Στην περιοχή αυτήν βρίσκεται ένας συνοριακός σταθμός στα σύνορα της Γάζας με το κράτος του Ισραήλ, ενώ αριστερά βρίσκεται η Αίγυπτος. Η παρουσία του ισραηλινού στρατού είναι έντονη ενώ ακούγονται και ισχυροί βομβαρδισμοί.
Άρματα του ισραηλινού στρατού αναπτύσσονται στον αυτοκινητόδρομο 232, λίγες ώρες πριν από την εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας.
Αναζητούν τους νεκρούς τους
Στο Ρέιμ, πριν από οκτώ ημέρες, συντελέστηκε η φρίκη. Εκατοντάδες νέοι γιόρταζαν ανυποψίαστοι, λίγο πριν δεχτούν την επίθεση της Χαμάς.
«Μένω 12 χιλιόμετρα από εδώ. Στις 7 το πρωί με ξύπνησε η γυναίκα μου λέγοντάς μου ‘’βόμβες στο Ισραήλ’’. Βγαίνω από το σπίτι και βλέπω πενήντα παιδιά να πηγαίνουν προς το χωριό. Βγαίνω χωρίς παπούτσια, τρέχω κοντά τους και τους ρωτάω ‘’τι συμβαίνει;’’. Μου λένε: ‘’τρομοκρατική επίθεση στο πάρτι’’. Παίρνω το αυτοκίνητό μου, οδηγώ μέχρι εδώ, παίρνω 28 ανθρώπους ζωντανούς προς το χωριό, και 4 – 5 νεκρά κορίτσια», περιέγραψε κάτοικος του χωριού στο MEGA.
Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, με την προστασία του ισραηλινού στρατού, επέστρεψαν για το ανατριχιαστικό καθήκον: την περισυλλογή των νεκρών.
Δημοσιογράφος: Πόσες σορούς έχετε συλλέξει μέχρι τώρα;
Κάτοικος: Μόνο εγώ, σαράντα.
Κάτοικος: Όλοι μαζί έχουμε βρει περίπου 200 νεκρούς.
«Είναι η πρώτη φορά μετά από το περασμένο Σάββατο που περπατάω πάλι εδώ. Έμενα σε ένα από τα δύο κιμπούτζ που βρίσκονται εδώ. Έχασα πολλούς φίλους. Πήγα να δω το παλιό μου σπίτι στο κιμπούζ, με άφησαν να μπω, όλα ισοπεδωμένα. Σας λέω, έχω δει πράγματα στη ζωή μου, έχω δει πολλούς ανθρώπους να πεθαίνουν φίλε μου, αλλά όταν κοιτάζω εδώ… ανατριχιάζω».
Ό,τι απέμεινε από τις παρέες των παιδιών, είναι οι σιωπηλοί μάρτυρες της σφαγής. Κατεστραμμένα αυτοκίνητα με τις πόρτες ανοιχτές, κάποια αναποδογυρισμένα, με αυτά προσπάθησαν να διαφύγουν τα θύματα της επίθεσης αλλά δεν τα κατάφεραν.
Ρούχα και παπούτσια διάσπαρτα στον χώρο σημάδι του πανικού που επικράτησε την ώρα του μακελειού. Ό,τι θα μπορούσε να θυμίζει ότι εδώ πραγματοποιήθηκε μια γιορτή, έχει καταστραφεί από το μίσος και τη βία.
