Η ηθοποιός Βίκυ Βολιώτη και η ψυχολόγος Υγείας, Άννα Χατζηδημητρίου, μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για τις φοβίες και το πώς κάποιος μπορεί να τις διαχειριστεί ή ακόμη καλύτερα να τις αντιμετωπίσει.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι λένε τα τελευταία χρόνια ότι αντιμετωπίζουν τις φοβίες τους.
Φαίνεται ωστόσο ότι αρκετοί δεν μπορούν να ζουν με αυτές, καθώς τους διαλύουν την ποιότητα ζωή και τους αγχώνουν περισσότερο από όσο ήδη είναι.
Το άγχος και η κατάθλιψη σχετίζονται με τις φοβίες.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες μας;
Η ηθοποιός μίλησε για την πρώτη επαφή της με τις φοβίες.
«Εκεί όταν τέλειωσα τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και μπήκα στον στίβο της ενήλικης ζωής, γύρω στα 24. Πυροδοτήθηκαν από μια κρίση πανικού που έπαθα και από εκείνη την στιγμή ξεκίνησαν τα προβλήματα που είχα. Όταν παίρνουν οι άνθρωποι τα ηνία της ζωής τους, εκεί αρχίζουν τα προβλήματα», είπε η Βίκυ Βολιώτη.
Είναι τεράστιο άγχος και ευθύνη αν δεν έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα. Η πρώτη μου φοβία ήταν η κλειστοφοβία, αγοραφοβία. Δεν μπορούσα να είμαι σε μέρη με κόσμο. Παιδευόμουν, εκείνη την περίοδο γνώρισα τον Θοδωρή Αθερίδη ο οποίος το αναγνώρισε γιατί το είχε περάσει και ο ίδιος και μου είπε τι μου συμβαίνει, και έτσι με λύτρωσε. Με έκανε να μη νιώθω μόνη μου το γεγονός ότι μπορούσα να μιλήσω σε κάποιον. Μετά εμφανίστηκε η υψοφοβία. Ήταν το «πάντρεμα» της κλειστοφοβίας, της αγοραφοβίας, της υψοφοβίας, δεν μπορώ να μπω σε αεροπλάνα. Ταλαιπωρήθηκα πολύ. Ήταν μια περίοδος που απέφευγα να ταξιδεύω. Πολλές φορές δεν μου επέτρεπα να φοβάμαι, πήγαινα κόντρα στον εαυτό μου», συμπλήρωσε.
Η κ Χατζηδημητρίου έδωσε την επιστημονική διάσταση του θέματος.
«Ο φόβος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, όπως τα βασικά μας συναισθήματα. Γεννιόμαστε με αυτά, μεταβολίζονται, έχουν αρχή, μέση, τέλος. Ο φόβος είναι προστατευτικός μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια, είναι χρήσιμος, όταν ο φόβος αρχίζει και γίνεται ελεγχόμενος, αρχίζεις και κάνεις δεύτερες σκέψεις, κινδυνολογούμε, αρχίζουμε να έχουμε σωματικά συμπτώματα έντονα, κάνουμε εξάρτηση ή αποφυγή πράγματων. Όταν αυτό έχει διάρκεια, ένταση και δυσλειτουργικότητα τότε περνάμε από τον φόβο στις φοβίες και περνάμε στην ψυχοπαθολογία», τόνισε με τη σειρά της.
Γιατί πολλοί άνθρωποι φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις φοβίες τους;
Σύμφωνα με την ειδικό, «η φοβία έχει παράλογες σκέψεις. Υπάρχει η έκθεση και αίσθηση ντροπής. Η φοβία έχει αναβίωση. Είναι σημαντικό στις φοβίες να κάνεις έκθεση. Όσο χώρο αφήσεις στη φοβία θα πιάσει περισσότερο χρόνο στη ζωή σου και μπορεί να πιάσει και άλλους τομείς στη ζωή σου και να δημιουργήσει και άλλες φοβίες. Αν εδραιωθεί, μετά δεν έχει σημασία το αντικείμενο, είναι ο φόβος του φόβου».
Οι φοβίες χωρίζονται σε 3 μεγάλες κατηγορίες: είναι η αγοραφοβία, η κοινωνική φοβία – ή κοινωνικό άγχος – και οι ειδικές φοβίες. Στις φοβίες υπάρχουν οι εξωτερικοί και οι εξωτερικοί πυροδότες και υπάρχει διάδραση.
«Όταν πια είπα «δεν μπορώ άλλο να έχω αυτόν τον εφιάλτη στη ζωή μου» αρχίσαν να μαλακώνουν όλα. Όταν έρχεται η σκέψη να μην της δίνεις τόση σημασία. Με βοήθησε αυτό και τα ξεπέρασα όλα πλέον. Το κομβικό σημείο είχε να κάνει με την δουλειά μου. Μου ήταν δύσκολο να ανεβαίνω στη σκηνή, και είναι μια εσωτερική πάλη», επεσήμανε η Βίκυ Βολιώτη.
«Έτσι όπως το βίωσε η Βίκυ βλέπω πως έσπασε αυτό που λέμε παράγοντες διαιώνισης, που είναι οι αποφυγές και οι συνθήκες ανακούφισης. Αυτά είναι τεχνικές που χρησιμοποιούμε ως ειδικοί. Είναι ασκήσεις και μετά τις συζητάμε. Σταδιακή έκθεση το λέμε», υπογράμμισε η κ. Χατζηδημητρίου.
Και προσέθεσε: «Όταν ζει κάποιος έτσι είναι πιθανό να κάνει κατάθλιψη γιατί πενθεί τις στιγμές και τη ζωή του. Οι φοβίες είναι και εξελικτικές και αλλάζουν ανά την ηλικία. Ο πυρήνας είναι ο φόβος της απουσίας του ελέγχου. Περισσότερο επιρρεπείς είναι οι άνθρωποι που είναι του ελέγχου, και του προγραμματισμού».
