Ήταν 9 Απριλίου του 2021 όταν ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ έπεφτε νεκρός κάτω από το σπίτι του, χτυπημένος με 13 σφαίρες σε δολοφονική ενέδρα που είχε στηθεί εναντίον του.
Για το έγκλημα που συντάραξε τη χώρα και τον δημοσιογραφικό κόσμο, συνελήφθησαν δύο αδέρφια ηλικίας 40 και 48 ετών, τα οποία οδηγήθηκαν στη φυλακή κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία και της παράνομης οπλοφορίας – οπλοχρησίας.
«Ήταν σαν μετωπική»
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε το 1987, το 1990 γίναμε ζευγάρι και έκτοτε τη ζωή μας την σταμάτησαν οι 13 σφαίρες που έφαγε, που του έριξαν κάτω από το σπίτι μας», λέει, μιλώντας στην εκπομπή «MEGA Καλημέρα» και την Ελεονώρα Μελέτη, η Στάθα Αλεξανδροπούλου Καραϊβάζ, σύζυγος του δημοσιογράφου.
Η κα Αλεξανδροπούλου μιλά για τη ζωή χωρίς τον «Γεωργούκο» της, όπως τον αποκαλούσε χαϊδευτικά, και την αλλαγή που ήρθε με τη δολοφονία του.
«Ήμουν πάνω στο σπίτι, ενημερώθηκα από μια συγκάτοικο ότι κάτι γίνεται γιατί τραβούσε φωτογραφίες για να δώσει αποκλειστικό στον Γιώργο και δυστυχώς ήταν πρωταγωνιστής ο ίδιος ο Γιώργος. (…) Ήταν μετωπική, δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται, αλλάζει η ζωή εντελώς».
«Δεν πέρασα από το στάδιο του θυμού. Δεν υπήρξε θυμός για εμένα. Ήταν δεδομένο ότι ο Γιώργος τους ενόχλησε, ενόχλησε ανθρώπους που είναι παραβατικοί και φοβήθηκαν ότι θα τους κάνει κακό με τη δημοσιοποίηση κάποιων θεμάτων», συμπληρώνει.
«Μου λείπει η αγάπη του»
Για τη μεταξύ τους σχέση και την απώλειά του αναφέρει:
«Αυτό που υπήρχε στην αρχή, και σήμερα υπάρχει, είναι η έλλειψή του, η έλλειψη της αγάπη του. Αυτό λείπει. Είχα την τύχη στα 21 μου να χάσω τον μπαμπά μου και στα 51 μου τον σύντροφό μου. Όταν έχασα τον μπαμπά μου ένιωσα ότι έχασα το στήριγμά μου. Όταν έχασα τον Γιώργο μου ένιωσα ότι έχασα τον δρόμο μου. Έμεινα μόνη μου και δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο δρόμος που πρέπει να περπατήσω».
Φανερά συγκινημένη λέει πως ο χρόνος δε γιατρεύει την έλλειψη του συντρόφου της.
«Δεν είναι κάτι το οποίο βελτιώνεται. Απλά από την απέραντη θλίψη η οποία νεκρώνει όλες τις άλλες λειτουργίες, παγιώνεται η απώλεια. Αυτό είναι το πιο πικρό κομμάτι, ότι δε θα τον ξαναδώ. Η αγάπη του μου λείπει. Είμαι μια γυναίκα που είμαι ευλογημένη στη ζωή μου, αγαπήθηκα πολύ, με έχει γεμίσει αυτό, αλλά είναι και η μεγάλη μου απώλεια.
»Οφείλω και πρέπει να προχωρήσω, να είμαι αυτό που άφησε πίσω του ο Γιώργος. Το παιδί μας το λατρεύω, αλλά ο Γιώργος είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι από το παιδί. (…) Στα 31 χρόνια που ήμασταν μαζί η αγάπη μας ήταν τόσο δυνατή που μπορούσε και ξεπερνούσε το οποιοδήποτε εμπόδιο. (…) Παρά τα τόσα χρόνια που ήμασταν μαζί, είχαμε μια τρυφερότητα. Πολλές φορές λέγαμε ‘σ‘ αγαπώ’, όχι όμως τυπικά».
Για τη δολοφονία του λέει:
«Είναι σαν να σου ξεριζώνουν τα σωθικά, είναι μεγάλη ανατροπή».
Όσο για τις πιο δύσκολες στιγμές μετά τον θάνατό του;
«Τα πρώτα Χριστούγεννα που περάσαμε, τα πρώτα γενέθλια του παιδιού μας».
Κλείνοντας, θέλησε να περάσει ένα μήνυμα:
«Αυτά τα ζευγάρια τα οποία… η καθημερινότητα μας φθείρει και πιανόμαστε από μικρολεπτομέρειες, ας κοιτάξει ο ένας τον άλλον, η αγάπη είναι το μόνο που μένει, όλα τα άλλα φεύγουν και η αγάπη είναι το πιο όμορφο και ιερό που μπορούμε να έχουμε στη ζωή μας».
