Οδηγήθηκε χθες στην τελευταία κατοικία του, στο Κοκκινοχώρι Καβάλας, ο αγαπημένος τραγουδιστής Βασίλης Καρράς.
Στο Κοκκινοχώρι Καβάλας. Εκεί όπου χθες οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία. Ο Βασίλης Καρράς, η αγαπημένη λαϊκή φωνή των Ελλήνων, είχε φτιάξει το δικό του παράδεισο στο αγαπημένο του χωριό. Ήταν το μεράκι, η αγάπη του και μια επιθυμία που πρόλαβε να την κάνει πραγματικότητα, αλλά όχι και να την ζήσει όσο θα ήθελε.
Ένα κτήμα στο οποίο καλλιεργούσε κεράσια, σύκα, σταφύλια, καρύδια και ελιές και στο οποίο απολάμβανε στιγμές ηρεμίας με την οικογένεια και τους φίλους του.
Ένας χώρος φροντισμένος όπου και την παραμικρή λεπτομέρεια είχε επιμεληθεί ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής.
«Πριν μία δεκαετία περίπου είχε φτιάξει το δικό του χώρο, πήγαινε και ξεκουραζότανε και μαζευόμασταν όλοι εκεί, οι φίλοι που ήθελαν να περάσουν τον χώρο τους τον ελεύθερο./ Ήταν καθημερινά εκεί, μαζί με εμάς εδώ και εν συνεχεία εκεί», ανέφερε ο Χρήστος Διαμαντίδης, πρόεδρος κοινότητας Ποδοχωρίου και Κοκκινοχωρίου.
Ο χώρος είναι λιτός, δωρικός, ενσωματωμένος στο φυσικό περιβάλλον του χωριού. Ξεχωριστή γωνιά η παλιά γειτονιά που δημιουργήθηκε από σκηνικά.
Η συλλογή με αυτοκίνητα αντίκες
Μία από τις μεγάλες αγάπες του Βασίλη Καρρά μετά τον τόπο του και το τραγούδι, ήταν και τα αυτοκίνητα. Το γκαράζ στο κτήμα στο Κοκκινοχώρι φιλοξενεί την συλλογή του.
Τα αυτοκίνητα βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση, δείγμα της αγάπης που είχε για αυτά ο δημοφιλής τραγουδιστής.
Στο Κοκκινοχώρι ο Βασίλης Καρράς έκανε τα πρώτα του βήματα. Παρά το γεγονός ότι έφυγε σε ηλικία 10 ετών για τη Θεσσαλονίκη, δεν ξέχασε ποτέ τον τόπο του και επέστρεφε πάντα στο χωριό, βοηθώντας το με κάθε τρόπο και φτιάχνοντας από τα πεζοδρόμια μέχρι τα φώτα.
«Στο χωριό μας βγήκε ένα αστέρι λαμπερό το 1953 και έτσι ακριβώς. Έδειξε όλο το μεγαλείο του σε όλο τον κόσμο, την καλοσύνη του σε εμάς εδώ, την εργατικότητα του, μας έχει κάνει πολλά πράγματα, μας έχει βοηθήσει παντού και σε όλα», συμπλήρωσε ο Χρήστος Διαμαντίδης.
Εκεί, έπεσε και η αυλαία στη γεμάτη αποδοχή και αγάπη, ζωή του Βασίλη Καρρά.