Λένα Μαντά: «Όταν παίρνουν μορφή τα βιβλία μου είμαι “επικίνδυνη” – Η συγγραφή είναι μία μοναχική διαδικασία»

Η συγγραφέας έκατσε στον καναπέ του «Χαμογέλα και Πάλι» και μίλησε για το νέο της βιβλίο με τίτλο «Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι, η επόμενη γενιά».

«Το νέο μου βιβλίο ξεκινά ακριβώς από εκεί που τελείωσε το πρώτο «ποτάμι», και από σήμερα ανοίγουν οι προπαραγγελίες. Η ιστορία συνεχίζεται περιπετειωδώς. Στο πρώτο «ποτάμι» ήταν οι 5 αδερφές. Το αναγνωστικό κοινό μου ζητούσε την συνέχεια. Πέρσι έγινε διασκευή σε θεατρικό το «Σπίτι δίπλα στο ποτάμι» και βλέποντας τις πρόβες, κάτι «ξύπνησε» μέσα μου. όταν έρχεται στο μυαλό μου η πρώτη σκηνή τότε, ξέρω ότι το «έχω». Δεν μου έχει τύχει να «κολλήσω» κάπου στη συγγραφή ενός βιβλίου. Μπορεί να μου έρθει όμως ιδέα για 2^ο βιβλίο αλλά το αφήνω προς στιγμήν στην άκρη, για να συγκεντρωθώ στο βιβλίο που κάνω. Στο μυαλό μου μένει όποια ιδέα μου έρχεται. Αν δεν μείνει σημαίνει ότι δεν άξιζε να μείνει», είπε αρχικά η Λένα Μαντά.

Στο στάδιο της επώασης» είναι να με….κλαίτε. Είμαι στο πόδι 5 παρά τέταρτο το πρωί. Έχω μία απόκοσμη ησυχία που είμαι «μόνη μου» με τον εαυτό μου. Μετά τις 10 που ξυπνούν τα «κοινά δαιμόνια» του σπιτιού μου, αρχίζει μία παρέλαση στο σπίτι και μπορεί να φύγουν οι σκέψεις. Όταν όμως παίρνει μορφή το βιβλίο μου, τότε είμαι «επικίνδυνη». Δεν οδηγώ γιατί είμαι αφηρημένη. Έχω κάψει ακόμα και φαγητό. Όταν γράφω ηρεμώ. Μπορεί να εμπνευστώ από οτιδήποτε. Έχω εμπνευστεί από το τραγούδι της Θεοδωρίδου «Κόκκινη Γραμμή». Σπάνια θα υπάρχουν αληθινά στοιχεία στα βιβλία μου. Πολλοί άνθρωποι μου ζητούν να τους γράψω την αυτοβιογραφία τους. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω, δεν γράφω κατά παραγγελία, με περιορίζει. Έγραψα την ιστορία της ζωής μου στο «Η ζωή σε πόλεμο» που είναι τα παιδικά μου χρόνια. το έγραψα όταν «έφυγε» η μητέρα μου, ήταν η ψυχοθεραπεία μου. έτσι μπόρεσα να «συμφιλιωθώ» και να το αφήσω πίσω μου», συμπλήρωσε.

Για την στάση ζωής της: «Σπάνια ταυτίζομαι με τις ηρωίδες μου. Είμαι σκληρή και έχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου, άρα και από τους γύρω μου. Τα παιδιά μου και ο άντρας μου ξέρουν ότι θα τους πω την αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι. Για μένα η αγάπη δεν έρχεται με βελούδινο γάντι. Έρχεται με αγκάθια και πονάει. Δεν πληγώνω τον άλλον με την αλήθεια. Δεν είναι απαραίτητο να έχει σκληρές λέξεις. δεν πληγώνεις τον άλλον με την αλήθεια, χωρίς φυσικά να προσβάλεις κάποιον».

Είναι κοινωνική η Λένα Μαντά;

Όπως αποκαλύπτει η ίδια, «Δεν είμαι κοινωνική. Δεν είναι εύκολο να αντέξεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που θα σου πει την αλήθεια. Δεν θέλει να ακούει την αλήθεια ο κόσμος. Πάντα ήμουν πιο σκληρή και ιδιαίτερα όταν ήμουν νεότερη. Είχε και η μητέρα μου σκληράδα, είναι ένα στοιχείο που ίσως είναι κληρονομικό. Είμαι πιο μοναχική και αντικοινωνική. Έχω μία φίλη. Περνάω «δύσκολα» στις παρουσιάσεις βιβλίων. Όταν έρχονται μπροστά μου όμως μπορώ να τους αναγνωρίσω. Έχω γίνει άπειρες φορές ρεζίλι. Η συγγραφή είναι μία μοναχική διαδικασία. Θέλεις ηρεμία. Αυτό γίνεται συνήθεια με τα χρόνια. Είχα συνηθίσει μόνη μου από μικρή. Η κόρη μου είναι ένας δίκαιος άνθρωπος, μου μοιάζει. Με «τελείωσε», με «τσάκισε» η κόρη μου, είναι πιο σκληρή».