Αποκλειστικά στο in.gr και τη δημοσιογράφο Έφη Αλεβίζου μίλησε ο Χρήστος Λούλης για τον ρόλο του Μάικλ στη νέα σειρά του MEGA «Famagusta».
Ο Μάικλ Κούρτης βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Μια βασική κατηγορία για φόνο, μια συνεργάτιδα με ρομαντικά συναισθήματα αλλά και απαιτήσεις, ένα απαιτητικό ντοκιμαντέρ στα σκαριά για την επέτειο των 50 χρόνων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, μια αλήθεια που μάχεται να αποδείξει, μια ιστορία που τον έχει συγκλονίσει.
«Τα πράγματα βρίσκονται στην εξής φάση. Μου είχαν προσάψει κάποιες κατηγορίες. Προσήχθη στο τμήμα, αλλά με αφήσανε γιατί υπήρχε έλλειψη στοιχείων. Ακούω βέβαια ότι ο κ. Αντρέας Σέκερης κυνηγάει την υπόθεση, το σκαλίζει κι άλλο. Έχω πλήρη εμπιστοσύνη στην κυπριακή δικαιοσύνη ότι θα αποφανθεί ότι είμαι αθώος. Γιατί πραγματικά δεν ευθύνομαι για το θάνατο της Ελένης», θα πει.
«Ήταν σαν να μου χτύπησε την πόρτα το κάρμα»
Πίσω από τον Μάικλ Κούρτη κρύβεται ο Χρήστος Λούλης, ο πρωταγωνιστής της σειράς «Famagusta». Όπως θα πει ο ίδιος, ο πατέρας της συζύγου του, Έμιλυς Κολιανδρή, κατάγεται από την Αμμόχωστο και ο ηθοποιός ένιωσε σαν να του χτύπησε την πόρτα το κάρμα.
«Ο πατέρας της συζύγου μου, Έμιλυς Κολιανδρή, είναι από την ευρύτερη περιοχή του Βαρωσιού. Η ιστορία της εισβολής και των αγνοουμένων και των περιουσιών που χαθήκανε και τα σπίτια που δεν μπορεί να μπει κανείς και τα λοιπά, είναι κάτι που είναι πάρα πολύ γνωστό, σε μένα τουλάχιστον, επειδή πηγαινοέρχομαι στην Κύπρο τα τελευταία είκοσι τόσα χρόνια, όσα είμαι με την Έμιλυ.
Και επειδή γνωρίζω πολλούς φίλους, οικογενειακούς… Κάποιος είναι πρόσφυγας, κάποιος δεν είναι, αλλά όλοι έχουν μία σχέση με κάποιον γνωστό, κάποιο φίλο τους… Εν πάση περιπτώσει είναι μία μικρή κοινωνία… Είναι κάτι που το συζητούσαμε κατά καιρούς, όχι και πάντα γιατί ο κόσμος θέλει να πάει μπροστά, να τα ξεχάσει, να προχωρήσει.
Αυτή η ιστορία με την Αμμόχωστο και γενικότερα με την εισβολή είναι κάτι που ήρθε σαν να μου χτύπησε την πόρτα το κάρμα. Και να μου λέει «κοίταξε φίλε έστω και εξ αγχιστείας σχετικός με την Κύπρο θα κάνεις τώρα κάτι που έχει να κάνει πολύ με την Κύπρο».
Μ’ αρέσει αυτό. Και επειδή πραγματικά ο κόσμος και στην Κύπρο και ειδικά στην Ελλάδα θέλει να προχωρήσει και να τα ξεχάσει αυτά, για να ζήσει τη ζωή του, καλό είναι που και που να τα θυμόμαστε. Γιατί στην προσπάθεια μας να τα ξεχάσουμε μπορεί να καταλήξουμε όντως να τα ξεχάσουμε. Και να τα ξαναπάθουμε».
