Η υπόσχεση είναι υπόσχεση. Και όταν την κάνει ο Βαγγέλης Μαρινάκης γίνεται αυτόματα δέσμευση.
Το τρόπαιο του Europa Conference League, από τα χέρια του Κώστα Φορτούνη σηκώθηκε στον ελληνικό ουρανό. Και μια μέρα μετά επέστρεψε σε αυτόν.
Επέστρεψε εκεί που ανήκει. Σε αυτούς που φώναξαν γι’ αυτό, σε αυτούς που μόχθησαν γι’ αυτό, σε αυτούς που το ονειρεύονταν για μια ζωή αλλά δεν το πρόλαβαν.
Στους αιώνιους Ολυμπιακούς που δεν είναι πια στη ζωή. Στους 21 νεκρούς της Θύρας 7.
Στον Μιλτιάδη Μαρινάκη. Στον αείμνηστο Σάββα Θεοδωρίδη.
Το πιο βαρύ τρόπαιο στην ιστορία του Ολυμπιακού ήρθε με τρόπο ονειρικό. Ο εκ των κορυφαίων στον τελικό, Παναγιώτης Ρέτσος, αποκάλυψε πως δεν είχε καν στο μυαλό του το σενάριο της ήττας.
Σε αυτή την αυτοπεποίθηση ίσως να συνέβαλε και η ψυχολογία των Πειραιωτών που ήταν στα ύψη μετά τις επικές προκρίσεις στα νοκ-άουτ.
Όσο για τον… επόμενο στόχο;
«Μακάρι να είναι το Europa League το επόμενο».
