Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης για 15η φορά στην ιστορία της.
Δεκαπέντε Champions League, έξι τα τελευταία δέκα χρόνια. Όσα δηλαδή έχουν από μόνοι τους ο Μόντριτς και ο Κρος. Μία μυθική ομάδα που δεν έχει αντίπαλο στη δική της διοργάνωση. Η Ρεάλ έχει ξεχάσει πώς είναι να χάνεις ευρωπαϊκό τελικό. Μετρά εννέα διαδοχικές νίκες ως φιναλίστ.
Η Ρεάλ έχει τον τρόπο να νικά ακόμα και όταν το παιχνίδι δεν αρχίζει ιδανικά. Η Ντόρτμουντ κοίταξε στα μάτια τη «βασίλισσα». Άγγιξε αρκετές φορές το γκολ στο πρώτο ημίχρονο, ωστόσο η τύχη δεν της χαμογέλασε.
Στο δεύτερο ημίχρονο ξύπνησε το «δολοφονικό» ένστικτο της «βασίλισσας». Το γκολ του Καρβαχάλ σόκαρε την Ντόρτμουντ και η Ρεάλ σφράγισε το 15ο τρόπαιο με τον Βινίσιους.
Χειροκρότημα για τον Βίνι. Υπόκλιση για τον Αντσελότι που έφτασε τα πέντε ως προπονητής και το γιόρτασε με ένα φιλί στη σύζυγό του. Ονειρική τελευταία παράσταση με τη φανέλα της Ρεάλ για τον Κρος που μετά το Euro αποχαιρετά το ποδόσφαιρο.
Συγκίνηση για τους νικητές, δάκρυα απογοήτευσης για τους ηττημένους.
