Ο Αναστάσης Ροϊλός μίλησε στο Πάμε Δανάη για την μοναξιά των παιδικών χρόνων, τους ψυχαναγκασμούς και τις μεγάλες του αγάπες, τον ναρκισσισμό των ηθοποιών, την εξωτερική εμφάνιση & τις γυμνές σκηνές.
Ο αγαπημένος ηθοποιός, πρωταγωνιστεί στον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη.
«Η μελέτη & η έρευνα είναι διαφορετική διαδικασία, διαβάζεις πράγματα και ψάχνεις ιδανικά τις αντίθετες άποψής, να βρεις κάτι που αναιρεί μία ωραία ερμηνεία. Δεν πάμε να παίξουμε τη λύση κάποιου άλλου, γι΄αυτό και οι κάλοι σκηνοθέτες λένε ότι «θα κάνω έναν ρόλο με αυτόν τον συγκεκριμένο ηθοποιό». ο Θέμης Μουμουλίδης μου είπε, «αν δεν θέλεις να κάνεις τον Άμλετ, δεν θα το κάνω φέτος». Ο καμβάς & το προϊόν των ηθοποιών είναι ο εαυτός μας, φλερτάρουμε πάρα πολύ με τον ναρκισσισμό & είναι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία μπορείς να πέσεις. Ό,τι κάλο μας έρχεται πρέπει να το βλέπουμε ως ωραίο & να το αφήνουμε πίσω, η αμφιβολία πρέπει πάντα να υπάρχει, δεν σημαίνει ότι κάνουμε τα πάντα καλά .Τα λογία που ακούγονται στο έργο με αφορμή το σάπιο βασίλειο της Δανίας, αφορούν οποιαδήποτε χώρα & σίγουρα πρώτα από όλα τη χώρα του συγγραφέα. Ο Άμλετ είναι ο σύγχρονος άνθρωπος με «Α» κεφάλαιο μέσα στα χρόνια, παραμένει ένα σύγχρονο έργο με την κορυφαία ερώτηση, «να ζεις κάνεις η να μη ζει;». Με έναν τρόπο ο Άμλετ είναι ο αγαπημένος γιος της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας», είπε αρχικά ο Αναστάσης Ροϊλός.
Για τα παιδικά του χρόνια, ανέφερε: «Στο μεγάλωμα μου διάβαζα μεν, άλλα έκανα και όλα όσα κάνουν τα παιδιά, δεν πουλάω τον εαυτό μου ως κάλο παιδί και «ιντελεκτουέλ» ούτε και σήμερα. Δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις με την οικογένεια μου, η μοναξιά ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για να αρχίσω να ψάχνω τα πράγματα μόνος μου. Χωρίς να το ξέρω, ήταν σα να ζούσα σε έναν εντελώς δικό μου μικρόκοσμο, έχω έναν αδελφό άλλα δεν είχαμε καμία σχέση. Απ΄ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου δεν μου αρέσει να αναλώνομαι σε πράγματα που νιώθω ότι δεν με πάνε μπροστά και δεν μου κάνουν κάλο».
Και συμπλήρωσε ο Αναστάσης Ροϊλός: «Είμαι στα όρια του ψυχαναγκαστικού και στη δουλειά μου και στα πρακτικά, θα σηκωθώ και θα στρώσω κατευθείαν το κρεβάτι μου, αλλιώς έχω ένα βάρος μέσα μου. Τους λογαριασμούς τους πληρώνω τη μέρα που εκδίδονται για να μην τους ξεχάσω. Με ενοχλούν πολλά στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, άλλα νομίζω ότι όλα ξεκινούν από τις αντικοινωνικές συμπεριφορές. Όταν κάποιος βρίσκεται σε μία θέση & έχει βήμα και δεν πιστεύει αυτά που λέει, άλλα λέει αυτά που θέλει να ακούσει ο κόσμος, είναι αντικοινωνική συμπεριφορά».
Για την διαφύλαξη της προσωπικής ζωής του αλλά και για την αγάπη του για τις μηχανές, ο δημοφιλής ηθοποιός υπογράμμισε πως, «Όταν σχολιάζεται η ζωή μου η μία σχέση μου, μπαίνω σε μία διαδικασία άμυνας ανάλογα με το τι και πως θα ειπωθεί, ανάλογα με τα όρια που τηρούνται. Μέχρι στιγμής υπάρχει ένα όριο σε όσα λέγονται για μένα, από την άλλη ξεχνάω εύκολα, οπότε είναι και αυτός ένας μηχανισμός άμυνας. Κάτι που λέγεται, δηλώνει πιο πολλά γι΄αυτόν που το λέει, πάρα γι’ αυτόν τον οποίο αφορά. Λατρεύω τις μηχανές κι όταν έχω ένα κάλο επιχείρημα δεν ψάχνω άλλα, ανέβηκα, μου άρεσε, τέλειωσε. Υπάρχει ένα πολύ ωραίο τσιτάτο για τις μηχανές που λέει «κάντε τα παιδιά σας να αγαπήσουν τον «μοτοσυκλετισμό», δεν θα έχουν ποτέ λεφτά για ναρκωτικά».
Για την σημασία της εξωτερικής εμφάνισης αλλά Και για την φύση, τόνισε: «Όλοι θα έπρεπε να έχουμε αντίληψη της ιδιαίτερης σχέσης μας με τη φύση, αγαπώ τα φυτά, έχω πολλά φυτά στο σπίτι μου και μάλιστα τους μιλάω κιόλας. Είναι σημαντική η εμφάνιση άλλα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα, έμενα οι άνθρωποι που μου αρέσουν σπάνια έχουν την κλασική, αντικειμενική ομορφιά».
Θα έκανε γυμνές σκηνές;
Όπως αποκάλυψε ο Αναστάσης Ροϊλός, « δεν θα έκανα μία γυμνή σκηνή για οποιονδήποτε σκηνοθέτη, καταρχάς στη «Μάγισσα» ήξερα από το σενάριο ότι η συγκεκριμένη σκηνή είναι απαραίτητη. Η γυμνή σκηνή ήταν σημαντική για την ψυχολογία του ηρώα, εφόσον υπήρχε συζήτηση & εμπιστοσύνη ότι αυτό που θα φανεί δεν θα είναι πρόστυχο η δήθεν την κάναμε».
