Δέκα χρόνια μετά το τροχαίο που της «στέρησε» το πόδι της, η ταλαντούχα τραγουδίστρια μιλάει για τον ρατσισμό που έχει βιώσει και το «χρυσό» στην ξιφασκία.
Στις 28 Ιουνίου του 2014 η τραγουδίστρια παρασύρθηκε με το μηχανάκι από άγνωστο όχημα. Η Πένυ Σκάρου φορούσε κράνος, ωστόσο το δεξί της πόδι έπρεπε να ακρωτηριαστεί.
«Η γάτα μου η ‘Σούσι’ με έχει βοηθήσει πολύ, πιστεύω ότι οι γάτες φέρνουν θετική ενέργεια στο σπίτι. Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο στούντιο και ετοιμάζω το καινούριο μου κομμάτι με τίτλο ‘έχω φύγει’. Κλείνω δέκα χρόνια στις 28 Ιουνίου από το τροχαίο που μου άλλαξε τη ζωή. Δεν θεωρώ ότι αυτό που έπαθα είναι κάτι που μπορεί να ξεπεραστεί ποτέ».
Όπως λέει, όταν έχεις μάθει να είσαι αρτιμελής και ξαφνικά χάνεις το πόδι σου δεν είναι εύκολο.
«Εννοείται ότι έχω λάβει ψυχολογική βοήθεια και έχω κάνει ψυχαναλύσεις για τον ακρωτηριασμό μου. Μετά από κάτι τόσο τραγικό, μπορεί η ζωή σου να τελειώσει, εγώ ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που έκανα δέκα φορές παραπάνω από αυτά που έκανα πριν. Όταν κανείς δεν ασχολιόταν τηλεοπτικά με τα ΑμεΑ, αρχίσαν να ασχολούνται όταν εγώ έκανα φωτογραφίσεις και όταν έβγαλα το βιντεοκλίπ μου».
Η αναπηρία μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε, λέει χαρακτηριστικά.
«Είχα πεισμώσει, ήθελα να δείξω ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ούτε με τη σεξουαλικότητα μας. Αυτός που με βοήθησε για να ‘πάρω μπρος’ ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός και τη δύναμη μου την έδωσε ο θεός. Βρέθηκα σχεδόν νεκρή στην Πειραιώς και ζω, κάποιος λόγος θα υπάρχει».
Η τραγουδίστρια αναφέρει πως έχει βιώσει ρατσισμό στη δουλειά της.
«Γνωστός τραγουδιστής σε οντισιόν μου είπε ‘εσύ είσαι η τραγουδίστρια με το κομμένο πόδι’. Σε ένα κρουαζιερόπλοιο που θα τραγουδούσα με μια μπάντα, δεν με αφήσαν είμαι στο πλήρωμα ως τραγουδίστρια επειδή δεν έχω πόδι».
Η Πένυ Σκάρου μίλησε και για το «χρυσό» στη ξιφασκία.
«Το πανελλήνιο πρωτάθλημα ξιφασκίας πήρα το χρυσό μετάλλιο. Ξεκίνησα από το επαγγελματικό μπάσκετ με αμαξίδιο και έπειτα μετά από τη συμβουλή ενός ψυχολόγου πήγα στη ξιφασκία. Μετά από κάτι άσχημο στη ζωή μου είχα πολύ θυμό, έτσι άρχισα να πηγαίνω πιο συχνά στην ξιφασκία – αυτό με βοήθησε στο να γίνομαι καλύτερη. Ο προπονητής μου με πήγε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ξιφασκίας και εκεί κατάφερα να ανεβάσω την ομάδα μου 14 θέσεις. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να πάω στους παραολυμπιακούς, κάποιοι άνθρωποι έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή σε αυτό. Εγώ έχω αφιερώσει τη ζωή μου στη μουσική και τώρα κάνω και μαθήματα φωνητικής σε καλλιτέχνες, όπως στον Στράτο Τζώρτζογλου και την Ελένη Φιλίνη».
Όπως λέει, στην παραλία πηγαίνει χωρίς πατερίτσες, βγάζει το ‘πόδι’ και βουτάει.
«Το καλοκαίρι είμαι με σορτς, δείχνω το τεχνητό μου μέλος και νομίζω ότι είναι και γοητευτικό. Θέλει πολύ χρόνο ακόμα για να γίνει η ‘αλλαγή’ σε αυτή χώρα… αλλά μπορούμε ένας ένας, να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι».
