Ο πατέρας του 19χρονου Γιάννη μας συγκλονίζει όλους με την δύναμή του και την αποφασιστικότητά του να αποκαλύψει την αλήθεια.
«Παλεύω γιατί ξέρω πολύ καλά τον τρόπο που λειτουργεί ο μηχανισμός, που λειτουργεί η δικαιοσύνη, υπηρεσίες από το οργανωμένο κράτος. Προσπαθώ με δικούς μου ανθρώπους, με δικά μου στοιχεία να βοηθήσω την εισαγγελία, τη δικαιοσύνη να φτάσουν πιο γρήγορα στο αποτέλεσμα και να ασκήσει επιτέλους διώξεις σε όλους αυτούς που κατά την άποψή μου για κανένα λόγο δεν θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι σήμερα».
Πόνος. Θυμός. οργή. Οργή που θεριεύει και γίνεται δύναμη για τον πατέρα του 19χρονου Γιάννη. Παλεύει μόνος του και είναι αποφασισμένος να φθάσει ως το τέρμα…
«Τώρα προσπαθώ με το δικό μου τρόπο με τις δικές μου θυσίες και στη μνήμη του παιδιού μου να επισπευσθούν όλα αυτά, κάνοντας οτιδήποτε πρέπει για να τιμωρηθούν αυτοί που δεν λογαριάζουν τις ζωές των ανθρώπων».
«Δεν θέλω να ορκιστώ πολύ στον Θεό είναι ιερό και τώρα που παραδώσαμε εκεί το παιδί μας εκεί. Είναι ακόμα πιο ιερό. Όμως δεν θα μου ξεφύγει κανένας. Θα τους συνθλίψω με κάθε τρόπο. Αυτό το συστηματάκι το πληρώνει ο λαός. Ματώνει με τα 800 ευρώ και «σας παίρνουμε και τα παιδιά όποτε θέλουμε», ας πάει ο κύριος Μητσοτάκης να το εφαρμόσει στην Ουγκάντα. Εδώ είναι Ελλάδα, εδώ στέλνουμε τα παιδιά μας να μορφωθούνε, παλεύομε πληρώνουμε δεκάδες χιλιάδες σε φόρους κάθε μήνα αφήνοντας τα ψίχουλα να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας».
Για το εάν του δόθηκαν εξηγήσεις, είπε:
«Κανένας, ούτε κάν το στοιχειώδες κομμάτι της στήριξης, που πληρώνει εκατομμύρια το ελληνικό δημόσιο σε μια ψυχολογική υποστήριξη στα δυο μου παιδιά. Που ήταν παρόντες στο έγκλημα του παιδιού μου. Που είδαν τον αδερφό τους με ανοιγμένο το κρανίο. Νεκρό σε δύο δευτερόλεπτα. Δεν υπάρχει κανείς Έχω το θάρρος αλλά και το θράσος να μιλήσω για μια απέραντη αλητεία».
Μιλάει για τον γιό του με υπερηφάνεια, με τρυφερότητα.
«Ο Γιάννης μεγάλωσε δίνοντας αίμα και πόνο μέσα σε μια οικογένεια που φρόντισε να υπάρχει συνοχή με τα αδέλφια του, να υπάρχουν τρόποι, αξιοπρέπεια και όχι λάθος δικαιώματα. Με αυτά μεγάλωσαν τα παιδιά μου με τη συνεισφορά. Όχι με την απατεωνιά. Ούτε του αντιδημάρχου, ούτε του περιφερειάρχη, του δημάρχου, ούτε κανενός κανενός», είπε.
Η ζωή του άλλαξε για πάντα τη στιγμή που του είπαν στο τηλέφωνο τι συνέβη στο παιδί του.
«Με κάλεσε η μητέρα του και μου είπε τσιρίζοντας ‘Γιώργο σκοτώθηκε το παιδί μας. Μας σκοτώσανε το παιδί’. Και απευθείας ο δεύτερος γιός μου πήρε το τηλέφωνο και μου είπε ‘μπαμπά, χτύπησε ο Γιάννης’. Προσπάθησε να με κρατήσει ψύχραιμο «αλλά αναπνέει, έχει χτυπήσει πάρα πολύ». Μετά πήρε το τηλέφωνο ένας άλλος, μου είπε μην ανησυχείτε, είμαστε εδώ με την οικογένεια. Δεν μου έλεγε κανείς ότι το παιδί χάθηκε».
Λείπει το χαμόγελό του, λείπει ο τρόπος του, η καλοσύνη του λέει ο πατέρας του 19χρονου και λυγίζει.
«Εμείς τώρα τον έχουμε σαν όνειρο. Είδαμε μια ταινία με έναν πολύ καλό μας φίλο, τον οποίο ο σεναριογράφος στο τέλος, τον πήρε, δεν τον άφησε. Συνήθως στα έργα, τελειώνουν αλλιώς. Τον πήρε, όμως τον έχουμε έτσι στο μυαλό μας. Τώρα έχουμε καθήκον να κάνουμε τα πάντα και να μην κλάψει κανένας άλλος γονιός», είπε.
