Την αποκαλούν «βασίλισσα των περιφερόμενων λούνα πάρκ».
Μετράει πάνω από έξι δεκαετίες στο χώρο της ψυχαγωγίας. Σήμερα, απαντά αποκλειστικά στο Live News για την άδεια που έλαβε να λειτουργήσει την επιχείρησή της στη Λάρισα, ενώ υπάρχει αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση σε βάρος της για τον τραυματισμό 9χρονης το 2009, σε δικές της εγκαταστάσεις, στη Χαλκίδα, κι ενώ εκκρεμεί το δικαστήριο για τον θάνατο 13χρονης και πάλι στο δικό της λούνα παρκ στον Αλμυρό.
«Φταίω; Να τιμωρηθώ. Δεν φταίω; Είναι κρίμα. Γιατί είναι πολύ μεγάλη λύπη αυτά που ακούω. Είναι όλα συκοφαντίες. Δεν είναι έτσι όμως. Ψάξτε την αλήθεια. Όταν παραδίδεται ένας φάκελος σε μία δημοπρασία και πλήρης, ξέρετε από τι χέρια περνάνε; Ξέρετε από τι ελέγχους; Μετά, εδώ εμένα στον Αλμυρό, ήρθε επιτροπή. Έλεγξαν τα πάντα. Επιτροπή του δημοσίου, όχι δική μου επιτροπή. Δηλαδή και παντού. Όπου και να πάω εγώ εμένα έρχεται επιτροπή», είπε στο MEGA.
Η κα. Παναγιωτοπούλου είναι κάθετη, ότι όλα έγιναν απολύτως νόμιμα από την πλευρά της.
«Τι πλαστά χαρτιά μου έβγαλαν ότι έχω… δηλαδή βγάλατε μια ιστορία με ένα ατύχημα που έγινε πριν 20 χρόνια, το παιδί είναι μια χαρά, παντρεύτηκε, η μάνα πήρε 750 χιλιάρικα και είχαν όλοι το σθένος να βγουν και να μιλήσουν; Έλεος. Και η περίπτωση της Χαλκίδας είναι 18 χρόνια. Δηλαδή, σκαλίζουμε αυτά που ήταν πριν… Πιάσε αυτά που ήταν χθες. Πιάσε αυτά που ήταν προχθές».
Οι «μάχες» για μία θέση
Η κα. Παναγιωτοπούλου είναι ίσως η πιο γνωστή στον χώρο της. Δεν είναι λίγες οι φορές που έδωσε μάχη στα δημοτικά συμβούλια για μια θέση του λούνα παρκ της σε πανηγύρια και εκδηλώσεις δήμων.
«Γεννήθηκα στη Γερμανία και σπούδασα στη Γιουγκοσλαβία. Και μετά ήρθαμε στην Ελλάδα. Από το μηδέν και είμαι μόνη η γυναίκα, που είμαι σήμερα 80 χρονών κι έχω υιοθετήσει δύο παιδιά. Έχω τη ψυχή να μοιράσω τον αγώνα μου με τα παιδάκια αυτά που όχι τα λατρεύω, είναι… είναι τα πάντα για μένα. Μία αγωνίστρια, που αγωνίζεται από 12 χρονών, που έχει πεθάνει ο άντρας της από το ’75 και είναι στον χώρο αυτό, που είναι ανδροκρατούμενος χώρος και επιβιώνει, με ψηλά το κεφάλι», είπε.
Σύμφωνα με τα όσα δηλώνει αποκλειστικά στο Live News, όλα αυτά τα χρόνια δέχεται απειλές και εκφοβισμούς από εκείνους που την ανταγωνίζεται.
«Αυτοί που είναι Γιαλατζήδες πατούν επί πτωμάτων. Κι αυτοί που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη δουλειά, στη βιοπάλη και αγωνίζονται… Αυτοί δεν ξέρουν λαμογιαντίστικα. Εδώ πριν πολλά χρόνια, μου έβαλαν φωτιά. Πυροβόλησαν τον μετασχηματιστή της ΔΕΗ και όπως έτρεξαν τα λάδια, νύχτα, πέντε η ώρα το πρωί, πήραμε φωτιά. Εμένα μου έκαψαν το σπίτι μου, εμένα μου έκαψαν το αυτοκίνητο, και να σε λασπολογούν έτσι;».
Το «χτύπημα» της μοίρας
Η Μαρία Παναγιωτοπούλου, μια δυναμική γυναίκα που έστησε και κράτησε ζωντανή για δεκαετίες ολόκληρες την επιχείρησή της, λύγισε όταν το 2004 δέχτηκε το πιο σκληρό χτύπημα της μοίρας. Βρήκε την κόρη της, 32 ετών τότε, νεκρή, μέσα στο σπίτι τους, δεμένη στο καλοριφέρ.
Τι δήλωσε για τον 58χρονο ιδιοκτήτη του λούνα παρκ στη Χαλκιδική
Η ίδια ξεκαθάρισε πως ουδέποτε ήταν συνέταιροι με τον ιδιοκτήτη του λούνα παρκ στη Χαλκιδική, τονίζοντας πως βρίσκονται στα δικαστήρια.
«Εγώ με τον κ. …, στο Πευκοχώρι που έγινε το ατύχημα αυτό, έχω 10 χρόνια άσχημα προηγούμενα. Εμένα μου έκλεψε δύο μηχανήματα. Τώρα έχω ένα μηχάνημα που είναι στο Ρούσελ, σύνορα με Βουλγαρία – Ρουμανία. Το βρήκαμε. Μου έκλεψε δύο μηχανήματα, μου έκαψε μηχάνημα».
«Πέρσι παραμονές Χριστουγέννων έβαλε και μου έκαψαν το σπίτι του Άγιου Βασίλη. Η ζήλια γίνεται μίσος και το μίσος δεν ξέρει πού μπορεί να… Με έχει απειλήσει επανειλημμένες φορές. Ότι θα με σκοτώσει, θα με κάνει. Άμα δείτε τι δικαστήρια έχω εγώ με αυτόν τον άνθρωπο. Άμα δείτε τι μου έχει κάνει… Και κάθονται και λένε ότι εγώ είμαι συνέταιρος, ξέρω κι εγώ…
Για την 13χρονη
Στη συνέχεια έδωσε τη δική της πτυχή για το πως έχασε τη ζωή του το 13χρονο κορίτσι στον Αλμυρό:
«Αναρωτήθηκε κανένας πώς χάθηκε το κοριτσάκι; Αν το παιδί σηκώθηκε επάνω και έβγαλε selfie. Αυτό το κοριτσάκι, θεός συγχωρέσ’ το, ήταν η κόρη ενός οδηγού μου που περιστασιακά ερχόταν και ήταν όλο με ελευθέρας. Τζάμπα. Ανέβαινε όλη την ημέρα, τα απογεύματα, στο «χαλί» και το «χαλί» αυτό ήταν καινούργιο. Όχι σκουριασμένο κι αυτά. Εμείς το τιμούμε».
«Εμείς, όταν έρχεται η μάνα, γιατί έχει κάνει ένα εικονοστάσι εδώ που στήνουμε το λούνα πάρκ, εμείς σταματάμε. Δεν δουλεύουμε. Εμείς σεβόμαστε τον πόνο του αλλουνού. Γιατί βιώνω αυτόν τον πόνο. Και δεν επιτρέπω σε κανέναν τον πόνο τον δικό μου, η κάθε μάνα, για οποιονδήποτε λόγο έχασε το παιδί της… Γιατί μια μάνα που έχασε το παιδί της δεν πάει στην τηλεόραση κοπέλα μου… Κλαίει τον πόνο της. Στην τηλεόραση πάει για εντυπώσεις, για να πάει όσα παραπάνω χρήματα μπορεί».
