Οι μέρες περνούν και ο 78χρονος συνταξιούχος οικοδόμος παραμένει άφαντος.
Τον Έλληνα συνταξιούχο αναζητούν από την Πέμπτη στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης, στους δρόμους της πλατείας Ταξίμ, εκεί που τελευταία φορά μίλησε με τους φίλους του, τους είπε ότι θα γυρίσει στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί αλλά κανείς ξανά δεν τον είδε.
Οι συγγενείς του 78χρονου συνταξιούχου περιμένουν με αγωνία την παραμικρή πληροφορία για τον άνθρωπό τους. Ωστόσο, οι έρευνες στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται μέχρι στιγμής, να έχουν αποβεί άκαρπες με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου να έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Ήταν το όνειρό του
Οι ρίζες της μητέρας του αλλά και της συζύγου του, τον οδήγησαν στο να κάνει αυτό το ταξίδι. Είχε ακούσει και είχε διαβάσει τόσα πολλά, που όταν έμαθε ότι οι φίλοι του κανόνιζαν να πάνε στην Κωνσταντινούπολη, ήταν βέβαιο ότι θα τους ακολουθούσε. Η ημέρα όμως, που έφτασαν εκεί, ήταν η τελευταία ημέρα που τον είδαν.
Η κόρη του αγνοούμενο ανέφερε ότι του είχαν πει να πάρει το τηλέφωνο, αλλά ο ξεναγός τους είπε να τα αφήσουν για να μη χρεώνονται.
Αυτή ήταν η αιτία που οι συγγενείς του πιθανολογούν ότι άφησε το κινητό του στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Θέλουν να πιστεύουν ότι κάπου βρίσκεται και είναι καλά και σύντομα θα βρει τρόπο να επικοινωνήσει μαζί τους.
Η κόρη του 78χρονου περιμένει όλη μέρα με αγωνία το τηλεφώνημα του αδελφού της που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη για να ενημερωθεί για την πορεία των ερευνών. Έχει βασίσει όλες της ελπίδες της σε εκείνον και στην προσπάθεια που κάνει να εντοπιστεί ο πατέρας τους.
«Δεν έχουμε μέχρι στιγμής κάποια επίσημη ενημέρωση από τις τουρκικές αρχές. Μαζί του είχε το πορτοφόλι του, είχε σίγουρα 500 ευρώ, ίσως και να ήταν και 1.000», είπε η κόρη του 78χρονου.
Οι φωτογραφίες του πατέρα της, είναι η παρηγοριά της. Τις κοιτά κι ύστερα περιμένει το τηλεφώνημα από τον αδελφό της για να ακούσει αν βρέθηκε κάποιο ίχνος του 78χρονου.
Τα μέλη της οικογένειας του Δημήτρη Παπαδημητρίου, ενωμένοι σαν μια γροθιά, δίνουν δύναμη ο ένας στον άλλο και συνεχίζουν τις έρευνες για τον εντοπισμό του. Ο καθένας με τον τρόπο του, προσπαθούν να βοηθήσουν και ελπίζουν.
