Ο καταναλωτής στενάζει και ο αγρότης υποφέρει, δεν υπάρχουν χέρια για τις ελιές και τα μεροκάματα είναι στον Θεό λένε οι καλλιεργητές και κάπως έτσι προετοιμάζουν τον καταναλωτή για πιο ακριβό λαδάκι αλλά και βρώσιμη ελιά.
Οι τιμές για τα μεροκάματα είναι όχι απλά υψηλές, αλλά βασιλικές θα πουν οι αγρότες. Από την άλλη, κακά τα ψέματα, αν δεν πληρώσουν θα πρέπει να δουν τον κόπο μιας χρονιάς να πηγαίνει χαμένος. Αυτό δεν το αντέχει έτσι και αλλιώς η τσέπη τους
«Ή θα πληρώσουμε 70 ευρώ και φαγητό και σπίτια ή θα πετάξουμε την παραγωγή», λέει ο αγρότης Θάνος Ντέλιος.
Κάποιοι προ του αδιεξόδου επιστρατεύουν όλη την οικογένεια.
Πρόκειται για ένα ημερήσιο κόστος που μπορεί να είναι και 350 και 700 και 1050 και 1400 ευρώ. Την ημέρα. Ανάλογα με το πόσα χέρια θα απασχοληθούν, χώρια τα φαγητά αλλά και οι καφέδες που πολλοί εργαζόμενοι απαιτούν να τους τα έχει διαθέσιμα ο αγρότης και εργοδότης τους στο χωράφι.
«Χρειάζονται 4.000 εργάτες και υπάρχουν 1.000», επισημαίνει ο κ. Ντέλιος.
Και αν σε κάποια σημεία της χώρας τα ποτιστικά χωράφια και οι βροχές έκαναν το θαύμα τους και σώθηκε η παραγωγή αλλού τα πάντα μοιάζουν μαύρα και δυσοίωνα. Και όχι μόνο για τον αγρότη, αλλά και για τον καταναλωτή.
Αν θα πέσει η προσφερόμενη ποσότητα λαδιού θα ανέβει η τιμή. Αν επιλέξουν να πάνε στην βρώσιμη ελιά τον καρπό και όχι στο ελαιουργείο θα ανέβει και πάλι η τιμή. Αυτήν την ώρα ο καταναλωτής είναι στον αέρα ακούγοντας από την μία προβλέψεις για αυξήσεις και από την άλλη άλλους να του δίνουν ελπίδες για μείωση τιμών.
Πού θα κάτσει η μπίλια; Έτσι και αλλιώς το σίγουρο είναι ένα. Η τιμή δεν θα πέσει στα επίπεδα πριν 2-3 χρόνια.
