Ένα αλησμόνητο έπος αφιερωμένο στον συμπαίκτη τους Τζόρτζ Μπάλντοκ, κατόρθωσαν οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, που άλωσαν με εμφατικό τρόπο το θρυλικό Γουέμπλεϊ, κερδίζοντας την πανίσχυρη Αγγλία.
Η ανατριχιαστική ομιλία του Μπακασέτα στα αποδυτήρια
«Ξέρουμε πολύ καλά τι ομάδα είμαστε και τι έχουμε καταφέρει για να φτάσουμε εδώ. Δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν και θα πάμε να το δείξουμε από το πρώτο λεπτό. Ξέρουμε την ιδιαιτερότητα του παιχνιδιού, πολλοί από εμάς ξέρουμε τι σημαίνει ο Τζορτζ και τι παιδί ήταν. Ο Τζορτζ πάντα ήταν το παράδειγμα για την ομάδα, έδινε και την ψυχή του, έβαζε την ομάδα πάνω απ’ όλους και θυσίαζε ακόμη και τη σωματική του ακεραιότητα. Σήμερα μέσα στο παιχνίδι θα είναι το παράδειγμά μας. Ο καθένας από εμάς θα θυσιάζει τον εαυτό του για να τον τιμήσουμε, όπως του αξίζει. Να είμαστε όλοι έτοιμοι», ήταν τα λόγια του Τάσου Μπακασέτα, αρχηγού της Εθνικής ομάδας, λίγο πριν την έναρξη του ιστορικού αγώνα.
Αλλά δεν ήταν απλώς έτοιμοι. Ήταν ετοιμοπόλεμοι. Για αυτό που χαρακτήρισαν ως το μεγαλύτερο ματς της ζωής τους. Για να τιμήσουν έναν άνθρωπο που ξαφνικά δεν είναι πια στη ζωή τους. Τον Τζορτζ Μπάλντοκ.
Σε λιγότερο από 24 ώρες μετά τον θάνατό του, η Εθνική μας ομάδα, οι συμπαίκτες και φίλοι του, ήταν υποχρεωμένοι για 90 λεπτά να ξεθολώσουν, να ξεμουδιάσουν, να βάλουν τον αβάσταχτο πόνο στην άκρη και να παίξουν κόντρα στην Αγγλία για την τιμή και την ιστορία τους.
Γίνεται; Αυτό θα έκανε (τους ζητούσε) και ο Τζορτζ. Οπότε ναι, γίνεται. Τα σκυμμένα κεφάλια και τα απλανή βλέμματα της αρχής.
Στον ουρανό το μαύρο περιβραχιόνιο από τον Παυλίδη
Έγιναν χαμόγελα και πανηγυρισμοί αρχικά στο 49’. Τότε ήταν, που ο Βαγγέλης Παυλίδης μπήκε στην περιοχή και «πυροβόλησε» για το 1-0.
Έβγαλε το μαύρο περιβραχιόνιο από το χέρι του και το σήκωσε ψηλά, στον ουρανό. Εκεί που υψώθηκε και η φανέλα του Τζορτζ Μπάλντοκ με όλο το γήπεδο να χειροκροτεί.
Και μπορεί η ποιότητα των Άγγλων να τους επέτρεψε να ισοφαρίσουν στο 84’ με τον Μπέλιγκχαμ, όσο κατώτεροι των Ελλήνων κι αν ήταν, ωστόσο οι μοίρες είχαν γράψει ήδη το πιο συναρπαστικό τέλος. Και το χρώμα του ήταν γαλανόλευκο.
Ήταν το τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων, όταν ο Παυλίδης σκόραρε για δεύτερη φορά στο ματς. Αγγλία – Ελλάδα 1-2. Έκσταση.
Οι γαλανόλευκες σημαίες ψηλά στο Γουέμπλεϊ. Και όλοι ένα κουβάρι. Στιγμές. Αθάνατες, μοναδικές, ανεπανάληπτες στιγμές.
Η Ελλάδα νίκησε τους Άγγλους για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ίσως, γιατί επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία της κλήθηκε να διαχειριστεί το μη διαχειρίσιμο. Τον απροσδόκητο χαμό ενός παιδιού της.
Οι στιγμές μετά τη λήξη, ανεπανάληπτες, μοναδικές. Αθάνατες. Οι Έλληνες σηκώνουν το ιστορικότερο γήπεδο της Ευρώπης στον αέρα.
Κόσμος και ομάδα έγιναν ένα. Η φανέλα του Τζορτζ Μπάλντοκ και πάλι ψηλά. Για πάντα ψηλά.
Ο αρχηγός, Τάσος Μπακασέτας κρύβεται πίσω της. Γιατί έχει ξεσπάσει σε κλάματα. Ο Χατζηγιοββάνης το ίδιο. Όλοι βουρκωμένοι. Όλοι άδειοι.
Δεν υπήρξε ούτε ένα ξένο μέσο που να μην αποθέωσε την Ελλάδα για τον χθεσινό της θρίαμβο. Δεν υπάρχει ούτε ένας, πλέον, που να μην έχει αντιληφθεί ότι η δύναμη της ψυχής δεν μπορεί να νικηθεί.
Χθες, απολαύσαμε την πιο βαριά εμφάνιση της ιστορίας μας. Απολαύσαμε την πιο ανατριχιαστική νίκη.
Μια νίκη αφιερωμένη. Αποκλειστικά…Τζόρτζη, για σένα!
