Δεν έχουν τέλος τα περιστατικά του σχολικού εκφοβισμού, με το τελευταίο συμβάν να καταγράφεται σε εκδρομή στην Πάτρα, όπου μαθητές τοποθέτησαν σακούλα στο κεφάλι συμμαθητή τους.
Τα παιδιά ήταν μαθητές της πέμπτης τάξης του δημοτικού και το περιστατικό κατήγγειλαν οι γονείς του 10χρονου θύματος.
Το συμβάν
Το περιστατικό bullying σημειώθηκε όταν το σχολείο ήταν εκδρομή στα Καλάβρυτα.
Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν οι γονείς του ανήλικου μαθητή, κατά την επιστροφή, μέσα στο λεωφορείο, τρεις συμμαθητές του τον άρπαξαν και του πέρασαν μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι, κάνοντας ότι τον πνίγουν, με σκοπό να τον εκφοβίσουν.
Οι γονείς του 10χρονου υποστηρίζουν ότι τα ίδια παιδιά ασκούσαν bullying επανειλημμένα στον γιο τους.
Για την υπόθεση έχουν ήδη ενημερωθεί οι αρμόδιες Αρχές.
«Υπάρχει κενό»
«Σίγουρα υπάρχει κάποιο κενό», λέει από την πλευρά της η ψυχολόγος Άννα Κανδαράκη.
«Όλες αυτές είναι συμπεριφορές μιμητισμού. Θα πρέπει να καταλάβουμε συνολικά για το κομμάτι του bullying ότι κακώς το μεταφράζουμε εκφοβισμό. Ο εκφοβισμός λέει ότι νιώθει ο έφηβος ότι εκείνη την στιγμή προκαλεί φόβο και στο ναρκισσιστικό του θέλει να κάνει ό,τι νιώθει ότι μπορεί να κάνει».
«Εγώ μιλάω με πολλούς δασκάλους οι οποίοι νιώθουν ότι έχουν χάσει εντελώς τον έλεγχο. Φοβούνται τα ίδια τα παιδιά. Υπάρχει ένα πολύ ουσιαστικό κενό και στην εκπαίδευση και στην στήριξη τόσο των γονέων όσο και των καθηγητών. (…) Πιο πολύ κινδυνεύει να νοσήσει ο έφηβος εκείνος που ασκεί τη βία παρά εκείνος που τη δέχεται, γιατί εκείνος μέσα του αρχίζει και παίρνει δηλητήριο το οποίο στην ενήλικη ζωή θα γίνει πολύ πιο επικίνδυνο», συμπληρώνει.
Όπως λέει η ίδια:
«Ο αντίποδας του bullying είναι ο αθλητισμός».
«Καλπάζει η παιδική εγκληματικότητα»
Από την πλευρά του ο ειδικός αστυνομικός αναλυτής, Σταύρος Μπαλάσκας, σημειώνει:
«Η Αστυνομία με τα παιδιά είναι νερό και λάδι, είναι κοινωνικό το πρόβλημα. Η κοινωνία πρέπει να βγει μπροστά για τα παιδιά μας διότι το πρόβλημα έχει εντοπιστεί σε δύο σημεία: ένα είναι η οικογένεια και ένα το σχολείο. Στο σχολείο φοβούνται αλλά κάνεις λειτούργημα και θα πρέπει να αναπτύξεις τελείως διαφορετικές αντοχές και ανοχές με τα παιδιά για να μπορέσεις να τα συμμαζέψεις».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Καλπάζει η παιδική εγκληματικότητα αλλά τίθεται ευθέως από όλους τους φορείς σαν κοινωνικό πρόβλημα».
