Μόνο ηλεκτρονικά, θα κλείνονται από την 1η Φεβρουαρίου τα ραντεβού σε νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, τοπικά ιατρεία και ιδιώτες ιατρούς, πιστοποιημένους στο «Σύστημα Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης.
Υποχρεωτικό θα γίνει από την 1η Φεβρουαρίου το νέο ηλεκτρονικό σύστημα ραντεβού για ιδιώτες γιατρούς που είναι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΠΥ.
Οι πολίτες με τους κωδικούς του «taxis» θα μπορούν να εισέρχονται στην πλατφόρμα «finddoctors.gov.gr» και να κλείνουν ηλεκτρονικά τα ραντεβού τους.
Ήδη έχουν κλειστεί περισσότερα από 2.000 ραντεβού, με τους ιδιώτες γιατρούς να αντιδρούν πάντως για την εφαρμογή του μέτρου.
«Με θλίψη το λέω αυτό, δεν έχει στηρίξει καμία μεταρρύθμιση, έχει επιδοθεί σε συνδικαλισμό του 1980. Άκουσα και αυτό ότι θέλουμε να ποδηγετήσουμε τα ραντεβού τους. Μιλάμε για ιδιώτες γιατρούς που είναι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ και δίνουν 200 ραντεβού τον μήνα», δήλωσε ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης.
Ο Νίκος Πλατανησιώτης, πρόεδρος ιατρικού συλλόγου Πειραιά, σημείωσε:« Ζητάνε από τους ασθενείς που είναι ανενημέρωτοι να κλείσουν το ραντεβού μέσω του gov.gr με τους κωδικούς του taxis. Μπορούν οι ηλικιωμένοι που έχουν κινητά παλαιάς τεχνολογίας να κλείσουν ραντεβού τους με αυτό το σύστημα; Επιβαρύνουν το γιατρό με επιπλέον γραφειοκρατική δουλειά που δεν προβλέπεται από τη σύμβαση του με μια αμοιβή που είναι η χαμηλότερη της Ευρώπης».
«Γολγοθάς» για ασθενείς στο «Γεννηματάς»
Σε αρκετά νοσοκομεία πάντως οι πολίτες βιώνουν κατά την διάρκεια των εφημεριών δραματικές καταστάσεις.
«Ήταν το νοσοκομεία σαν να είσαι σε πόλεμο στην Ουκρανία. Μετά από περίπου 10 ώρες μας βάλανε σε ένα δωμάτιο».
Η Έφη Κάππα καταγγέλλει ότι ζει έναν Γολγοθά από την ημέρα που εισήλθε στο νοσοκομείο Γεννηματάς ο καρκινοπαθής ηλικιωμένος πατέρας της.
«Στις ημέρες των αργιών που ακολούθησαν, δηλαδή το σαββατοκύριακο καθαρίστρια δεν υπήρχε, τα σεντόνια του μπαμπά μου 13 μέρες ματωμένα, βρεγμένα γιατί έσπαγαν οι φλέβες και να αλλαχτεί το πρώτο σεντόνι μετά από επτά μέρες και μετά από φωνές».
Οι άθλιες συνθήκες και η πλημμελής φροντίδα όπως καταγγέλλει την οδηγούν στην απόφαση να πάρει τον πατέρα της από το νοσοκομείο καθώς δεν αντέχει να τον βλέπει άλλο να υποφέρει.
«Εγώ αυτή τη στιγμή έχω έναν άνθρωπο σε τελικό στάδιο της ζωής του σε καρκίνο και θα υπογράψω να τον πάρω σπίτι μου, γιατί δεν έχω ασφάλεια στο νοσοκομείο δεν του κάνουν τίποτα».
Ασθενείς που ταλαιπωρούνται, συγγενείς σε απόγνωση σε ένα εθνικό σύστημα υγείας που αδυνατεί να επουλώσει τις πληγές του.
