Ιωάννης Παπαζήσης και Αντώνης Λουδάρος μιλούν στο «Πάμε Δανάη».
Ο Ιωάννης Παπαζήσης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Demons» στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο.
Όπως λέει, δεν ξέρει αν έναν καλό ηθοποιό τον ορίζει το θέατρο, αλλά για εκείνον είναι κάτι μαγικό να παίζει σε ανοιχτά θέατρα στην Ελλάδα.
«Δεν μου λέει τίποτα ότι έπαιξα στην Επίδαυρο, απλά μπορώ να λέω ότι το έκανα και αυτό. Έχω θεωρήσει τον εαυτό μου παρεξηγημένο στο παρελθόν αλλά θέλουμε να νιώθουμε έτσι γιατί φοβόμαστε την αφάνειά μας, εγώ πλέον δεν την φοβάμαι».
Για εκείνον, ο έρωτας είναι το συναίσθημα της μαγείας σε όλες τις ηλικίες.
«Θεωρώ ότι αυτό το συναίσθημα είναι λίγο ανεξήγητο. Στη σύντροφό μου με γοητεύει ότι έφερε κάτι στη ζωή μου που κανένας μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να μου το φέρει. Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό. Αν μου τύχει να ξανακάνω το επόμενο βήμα στη ζωή μου, θα το κάνω στα ξαφνικά χωρίς να το προγραμματίσω».
«Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε κακοποιηθεί και έχουμε κακοποιήσει»
Στο «Πάμε Δανάη» μίλησε και ο αγαπημένος ηθοποιός, Αντώνης Λουδάρος, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση «Είμαι η γυναίκα μου» που αφορά τη συγκλονιστική ζωή μιας διάσημης τρανς στη Γερμανία.
«Η παράσταση βάζει σε όλους μας ερωτήματα. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε κακοποιηθεί και έχουμε κακοποιήσει. Έχω υποστεί λεκτική κακοποίηση, αλλά σκέφτομαι ότι κάποιες φορές μπορεί να είμαι θύτης. Είναι εύκολο να ξεφύγεις. Με τεστάρω και με προσέχω. Έχω μιλήσει άσχημα και έχω υποτιμήσει ανθρώπους, το θέμα είναι να μη το κάνεις, όχι να ζητάς μετά συγγνώμη».
Όπως λέει, δεν είναι πάντα επιλογή του οι κωμικοί ρόλοι.
«Θα έκανα με μεγάλη χαρά και δράμα, θεωρώ ότι είμαι καλός ηθοποιός, μια σειρά εποχής θα ήταν το καλύτερο μου. Σε μια σεζόν που συμμετείχα σε δύο σίριαλ κράσαρα, μου έλεγαν την ατάκα που έπρεπε να πω και δεν μπορούσα και τα ματιά μου έτρεχαν δάκρυα. Είχα βασανίσει πολύ τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση σε μια σκηνή. Είχε έναν ηθοποιό που καθόταν σε ένα παγκάκι και έκλαιγε και δεν μπορούσε να μιλήσει».
