Ένας από τους πιο αξιοσέβαστους ιεράρχες. Με διεθνή απήχηση, πράο και ήρεμο λόγο, πρότυπο τόσο με το έργο του όσο και με την ζωή του. Διορατικός και πάντα ενωτικός.
Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος ανήκε στους ιεράρχες που κατάφεραν να τους αποκαλεί ο κόσμος με το μικρό τους όνομα.
Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος, γεννήθηκε το 1929 στον Πειραιά και σπούδασε στη Θεολογική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1960 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1964, ως Αρχιμανδρίτης.
Ξεκίνησε ιεραποστολικές εξορμήσεις στην Αφρική και κυρίως στην Ουγκάντα. Εκεί έμαθε τις τοπικές διαλέκτους, αναγκάστηκε όμως να φύγει, όταν προσβλήθηκε από ελονοσία.
Οι δράσεις του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου
Το 1981, όταν αποκαταστάθηκε η υγεια του, έφυγε και πάλι για την Αφρική, ως τοποτηρητής στην Κένυα, την Ουγκάντα και την Τανζανία.
Χειροτόνησε 62 Αφρικανούς κληρικούς, προώθησε τις μεταφράσεις της Θείας Λειτουργίας σε 4 αφρικάνικες γλώσσες. Μερίμνησε για την ανέγερση δεκάδων ναών, ιεραποστολικών σταθμών, σχολείων, Κέντρων Υγείας.
Το 1992 ανέλαβε να αναστήσει την Εκκλησία της Αλβανίας σε μία ιδιαίτερα ταραχώδη περίοδο για την γειτονική χώρα.
Επί των ημερών του συγκροτήθηκαν περισσότερες από 400 ενορίες, ίδρυσε Θεολογική – Ιερατική σχολή, το Εκκλησιαστικό Λύκειο στο Αργυρόκαστρο.
Σπούδασε και χειροτόνησε 145 νέους κληρικούς, ενώ φρόντισε για την έκδοση θρησκευτικών βιβλίων.
Ανέλαβε την ανοικοδόμηση 150 νέων ναών, την αναστήλωση 70 μοναστηριών και εκκλησιών – πολιτιστικών μνημείων και την επισκευή 160 ναών και 45 εκκλησιαστικών κτιρίων, το πρώτο γυναίκειο μοναστήρι.
Στο πέρασμα των χρόνων κατάφερε να κερδίσει τους πάντες με την φιλανθρωπική του δράση.
Ο ιεράρχης και συγγραφέας που αναγέννησε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας τιμήθηκε με παράσημα της ελληνικής ρωσικής και ρουμάνικης δημοκρατίας.
Πριν από τέσσερα χρόνια σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος Αλβανίας έβαλε ο ίδιος τον τίτλο στη ζωή του: «Ψίθυρος αγάπης και ευχαριστίας μέσα στην αιωνιότητα για τον αιώνιο».
