Καλεσμένος στην εκπομπή «Buongiorno» ήταν το μεσημέρι της Πέμπτης ο Στράτος Τζώρτζογλου.
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τα σεμινάρια που κάνει σχετικά με την υποκριτική και την αυτοβελτίωση.
«Το κέρδος είναι ψυχικά. Ξεκίνησα πέρυσι το καλοκαίρι, έκανα κάποια σεμινάρια υποκριτικής και αυτοβελτίωσης, αφιλοκερδώς. Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί δίνω κάποιες εμπειρίες μου και παίρνω πολλή χαρά και αγάπη. Φέτος το ξεκίνησα πολύ πιο σοβαρά. Άρχισα να φωνάζω και καλεσμένους. Από διαφορετικούς χώρους, άνθρωποι πετυχημένοι αλλά και πονεμένοι ταυτόχρονα που είχαν δοκιμαστεί σε πολύ μεγάλες δυσκολίες στη ζωή τους».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Δεν είναι μια σχολή αυτά τα σεμινάρια για ηθοποιούς μόνο αλλά είναι και για ανθρώπους απλούς που δεν μπορούν να εκφραστούν στη ζωή τους και μαθαίνοντας να ελέγχουν την σκέψη τους, να παρατηρούν τα συναισθήματά τους, αρχίζουν να βιώνουν έναν εαυτό που τον έχουν ξεχάσει από παιδιά. Ξαναγίνονται παιδιά και αγγίζουν τα όνειρά τους. Αποκτούν έμπνευση και αντιμετωπίζουν όλα τους τα προβλήματα μέσα από αυτήν τη διάσταση που μαθαίνουν».
«Ξεκινάω από 1η Μαρτίου σε κάποιον κεντρικό χώρο στην Αθήνα, να τα κάνω επαγγελματικά πλέον με πολύ φθηνό εισιτήριο. Απευθύνονται σε όλους», συμπληρώνει.
Για την παιδική του ηλικία
«Εμείς μέσα στο σπίτι είχαμε μόνο γέλια, χορό, ήταν ‘Ζορμπάς’ ο πατέρας μου, μεγάλωσα με τον ‘Ζορμπά’. Γεμάτος χαρά, έδινε από το υστέρημά του, ήταν πάντα η πόρτα ανοιχτή, πάντα γλεντούσαμε, πάντα ήμασταν χαρούμενοι και έλεγε πάντα ‘έχει ο Θεός’».
Ο ίδιος σημειώνει:
«Μου έμαθαν να είμαι υπάκουος, σεμνός, ταπεινός και να ευχαριστώ τον Θεό κάθε μέρα που είχαμε αγάπη στο σπίτι. Ξεκίνησα να κάνω όνειρα και να θέλω να γίνω ηθοποιός στα 5 μου χρόνια όταν η μαμά μου παραλίγο να πεθάνει και όταν βγήκε από το νοσοκομείο με πήγε σινεμά και ήταν ευτυχισμένη. Βλέπαμε μια ταινία με τον Βουτσά και σκέφτηκα πρώτη φορά να πάρω ένα μαχαίρι τη νύχτα, θα σκίσω το πανί, θα μπω μέσα και θα παίζω για να βλέπω τη μάνα μου ευτυχισμένη. Από τότε, κάθε βράδυ πήγαινα έβλεπα θέατρο».
Όπως λέει ο αγαπημένος ηθοποιός:
«21 χρόνων είδα στην τηλεόραση τον Κουν και άκουσα μια μαγική φράση: ‘πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα για να γίνονται θαύματα’. Και ονειρεύτηκα ότι εγώ αυτόν τον άνθρωπο θα τον κάνω σκηνοθέτη μου. (…) Το είχα αποφασίσει ότι θα είναι ο σκηνοθέτης μου. (…) Με πήρε με υποτροφία. Αυτή η ευλογία που μου έτυχε από τον Κουν, θέλω να τη δώσω τώρα στα μαθήματά μου και τα κάνω με καρδιά και τα έχω αφιερώσει στη μάνα μου που έχει ‘φύγει’. Κανείς δεν μπορεί να μου σταματήσει το όνειρο γιατί μου το έχει δώσει ο Θεός και μόνο ο Θεός μπορεί να μου το πάρει».
