Η Μαίρη Βιδάλη ήταν η σημερινή καλεσμένή στο «Buongiorno».
Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για την στάση ζωής της.
«Στον κόσμο δείχνω μία πιο ήρεμη κατάστασή μου, πιο ψύχραιμη, διότι αν δείξεις άλλες πλευρές που είναι ιδιωτικές ή λεπτομέρειες της ζωής που έχουν ίντριγκα τότε κινείς έναν κίτρινο τύπο. Μόνο ο καλλιτέχνης μπορεί να το προστατεύσει. Εγώ το προστάτευσα και νομίζω ότι πολλοί συνάδελφοί μου το κάνουν. Πρέπει να εκφραζόμαστε μέσα από την δουλειά μας», είπε αρχικά η Μαίρη Βιδάλη.
Η Μαίρη Βιδάλη πρωταγωνιστεί στις παραστάσεις «Έτσι όπως με θες» και «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», στο Διάχρονο Θέατρο.
«Είναι μια θεατρική στέγη που έχω εδώ και 15 χρόνια. είχα παίξει στα μεγαλύτερα θέατρα της Αθήνας, είπα πως θέλω μια μικρή θεατρική στέγη όπου είπα πως η ψυχή μας δεν θα γεράσει. Θα είμαι κοντά σε συναδέλφους που εκτιμώ θα παίζω σε έργα που με εκφράζουν και αυτό το πέτυχα», συνέχισε.
«Το Διάχρονο, όταν έχει ένα έργο και έναν συγγραφέα, έχει και ένα σεμινάριο πάνω σε αυτόν τον συγγραφέα. Το θέατρο είναι η ζωή μου, ο έρωτάς μου είναι ο κινηματογράφος. Ο κόσμος με γνώρισε στον κινηματογράφο. Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι πολιτική, είναι ενασχόληση με τα κοινά. Όσες φορές συμμετείχα έλεγα ότι είναι το στόχος μου τα πολιτιστικά και ως εκεί. ήμασταν τυχεροί στην δική μου 4ετία γιατί έγιναν πολύ σημαντικά πράγματα. ήταν σημαντικές οι δράσεις που έχουν γίνει», συνέχισε η αγαπημένη ηθοποιός.
«Λαμβάνω σχόλια για το πένθος μου και θετικά και αρνητικά. Η απάντηση είναι μία: το κράτος δίνει 2 μέρες για το πένθος. Μετά πρέπει να επιστρέψεις στην δουλειά σου ακόμη και το παιδί σου να έχεις χάσει. Έχω είχα την πολυτέλεια να μου σώσουν οι συνάδελφοι μου 40 μέρες. Η δουλειά μου έχει ένα είδος ψυχοθεραπείας. Από την στιγμή που πατάς το πόδι σου στην σκηνή, δεν είσαι «εσύ». Είσαι ο ήρωας και όχι ο εαυτός σου. Θέλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες και συνάδελφους μου που με «αγκάλιασαν». Είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας και να έχουμε επενδύσει σε σωστούς ανθρώπους δίπλα μας. είχα πολλή στήριξη από τους αγαπημένους μου ανθρώπους»
Μεταξύ άλλων η κ. Βιδάλη αναφέρθηκε στην απώλεια του γιου της.
«Για ήθελα να πω στους ανθρώπους που έχουν δικούς τους καρκινοπαθείς πως τα πράγματα είναι πάρα πολύ αισιόδοξα. Ο καρκίνος τείνει να γίνει χρόνια νόσος και σε πολλές περιπτώσεις ιάσιμες. Ο γιος μου ήταν «καταδικασμένος» γιατί είχε από την αρχή μία σπάνια μορφή καρκίνου. Τον είχα κλάψει 2 φορές. Ελπίζαμε όμως ότι κάτι θα βρεθεί στην επιστήμη. Ήταν καταδικασμένος να ζήσει μέρες και έζησε 2 χρόνια. η δύναμη και στήριξη μου ήταν ο γιος μου και η στάση του. είχα άρνηση και δεν ήθελα να μιλάμε για το μετά. Δεν υπάρχει «μετά» για μένα, Νομίζω ότι είναι ακόμα κοντά μου», παραδέχθηκε.
