Δύο Όσκαρ, τρεις Χρυσές Σφαίρες, δεκάδες ρόλοι, ξεχωριστές ερμηνείες και το βραβείο Σέσιλ Ντε Μιλ που απονέμεται στους μεγαλύτερους του κινηματογράφου.
Η καριέρα του Τζιν Χάκμαν τα είχε όλα, ήταν λαμπρή, είχε όλη την «ασημόσκονη» της μεγάλης οθόνης και του Χόλυγουντ. Το τέλος του όμως μόνο θλίψη προκάλεσε.
Βρέθηκε νεκρός μαζί με τη γυναίκα του, Μπέτσι Αρακάουα, και τον σκύλο τους στο σπίτι τους στην Σάντα Φε της Καλιφόρνιας, όπου ζούσαν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας εδώ και δεκαετίες.
Η Αστυνομία ξεκίνησε έρευνα, αποκλείει την εγκληματική ενέργεια αλλά η αιτία του θανάτου τους παραμένει μυστήριο.
Φήμες στο Hollywood λένε ότι μπορεί να πρόκειται για διπλή αυτοκτονία.
Η πορεία του
Στην καριέρα του, με πάνω από 100 ταινίες, ο Τζιν Χάκμαν κέρδισε το Όσκαρ πρώτη φορά το 1972 για την εμβληματική κλασσική ταινία «Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία».
Δεύτερο Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα το 1993. Ήταν ο συμπρωταγωνιστής, το αντίπαλο δέος του Κλιντ Ίστγουντ, στους «Ασυγχώρητους».
Ήθελε να γίνει ηθοποιός από 10 χρόνων. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε όμως στα 34 του, με την ταινία «Μπόνι και Κλάιντ» στο πλευρό του Γουόρεν Μπίτι και της Φέι Ντάγουει. Μαζί και η πρώτη υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Πρωταγωνίστησε σε σπουδαίες ταινίες, δίπλα σε σπουδαίους σταρ και σκηνοθέτες.
«Ποτέ δεν τραγούδησα για τον πατέρα», «Η Συνομιλία», «Σούπερμαν», «Ο Μισισιπής καίγεται», «Η Φίρμα», «Πιάστε τον κοντό», «Οικογένεια Τενενμπάουμ», «Crimson Tide».
Δεν χρειαζόταν φανταχτερούς διαλόγους ή επιτηδευμένα τρικ για να επιβληθεί στην σκηνή. Ήταν από τους σπάνιους που τους λάτρευε το ευρύ κοινό, οι σινεφίλ, όλοι του οι συνάδελφοι.
Ο Μάικλ Κέιν και ο Ντάστιν Χόφμαν έλεγαν για τον Χάκμαν ότι ήταν ο «ηθοποιός των ηθοποιών».
Το 2004 ανακοίνωσε ξαφνικά ότι αποχωρεί από την υποκριτική. Μάζεψε τα πράγματά του, μετακόμισε από το Λος Άντζελες στο ήσυχο Νέο Μεξικό.
Κάποιοι θεώρησαν ότι η απόφασή του συνδεόταν με το διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα, μετά από 30 χρόνια κοινής ζωής και τον δεύτερο γάμο του.
Ο ίδιος έλεγε «θέλω να είμαι ηθοποιός, όχι σταρ. Να υποδύομαι ρόλους, όχι να διαχειρίζομαι τη φήμη, τους ατζέντηδες, τους δικηγόρους και τον Τύπο».
Το αγόρι που είχε καταταγεί στους Πεζοναύτες στα 16 του, λέγοντας ψέματα για την ηλικία του και υπηρέτησε 4,5 χρόνια σε ζώνες πολέμου, χθες κατέθεσε οριστικά τα όπλα.
