Δύο χρόνια μετά τη νύχτα που «πάγωσε» την Ελλάδα, το «Φως στο Τούνελ» επιστρέφει στα σκοτεινά μονοπάτια της τραγωδίας των Τεμπών.
Η εκπομπή αναζήτησε ένα από τα βασικά πρόσωπα που κατηγορούνται για την τραγωδία. Τον σταθμάρχη, που με ένα λάθος βύθισε δεκάδες οικογένειες στο πένθος. Ο ίδιος, ελεύθερος μέχρι την δίκη, έχει χαθεί από το προσκήνιο. Σιωπή. Σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Τι λέει συγγενής του σταθμάρχη
Το «Τούνελ» εντόπισε συγγενικό του πρόσωπο. Η συζήτηση μαζί του ήταν αποκαλυπτική.
«Είστε η…» ρώτησε δημοσιογράφος τη εκπομπής. Η φωνή στην άλλη άκρη, ψυχρή, κοφτή. «Ναι». «Είμαι δημοσιογράφος από την εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη». Μια παύση. «Παρακαλώ».
Η αναζήτηση του «Τούνελ» είχε στόχο να βρεθεί ο ίδιος ο σταθμάρχης. «Τον ψάξαμε σε μέρη που συχνάζει, αλλά είναι άφαντος. Δύο χρόνια μετά, θέλαμε να ακούσουμε τη δική του πλευρά. Αν θα ήθελε να πει κάτι. Έστω μια συγγνώμη προς τους συγγενείς, προς την κοινωνία», λέει η ρεπόρτερ.
Η απάντηση ήρθε απότομα. «Τη συγγνώμη την έχει εκφράσει από την πρώτη στιγμή, πρώτον. Δεύτερον, δεν μπορώ εγώ να μιλήσω για εκείνον, ούτε για το πώς θα κινηθεί. Απ’ όσο ξέρω, δεν επιθυμεί να μιλήσει σε κανέναν πριν τη δίκη. Αλλά, ξαναλέω, δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για τη διαχείριση της κατάστασής του».
Συμπληρώνονται δύο χρόνια. Ο κόσμος περιμένει απαντήσεις. Οι οικογένειες των θυμάτων βασανίζονται.
«Για εμάς δεν είναι τα δύο χρόνια. Είναι κάθε μέρα… Όπως και για τους συγγενείς των θυμάτων. Όπως για τις οικογένειες. Δεν έχει δύο χρόνια, τρία χρόνια, έναν χρόνο… Είναι κάθε μέρα ο πόνος. Δηλαδή τις 364 ημέρες είναι όλοι ‘τραλαλά’ και τη μία μέρα υποφέρουμε; Δεν πάει έτσι».
Η δημοσιογράφος ρώτησε αν ο σταθμάρχης σκέφτεται κάποια στιγμή να πει τη δική του εκδοχή. Γιατί όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω του. Η απάντηση, ίδια.
«Συγγνώμη… Από την στιγμή που εκκρεμεί ένα δικαστήριο, λαϊκό δικαστήριο δεν χρειάζεται να γίνει. Για αυτό υπάρχει η δικαιοσύνη. Να γίνει η δίκη».
– Δημοσιογράφος: Μα είχε πράγματι ζητήσει συγγνώμη; Γιατί ακούγεται το ακριβώς αντίθετο.
– Συγγενικό πρόσωπο σταθμάρχη: Από την πρώτη ώρα… Από την πρώτη μέρα και μέσω δικηγόρου. Μην ξεχνάμε τι είχε ειπωθεί στην αρχή. Τώρα, το να ζητάει συγγνώμη κάθε 28 του μήνα ή κάθε 1η Μαρτίου δεν έχει νόημα. Δηλαδή, κάθε χρόνο θα πρέπει να ζητάει συγγνώμη; Θεωρώ ότι αν το πει μία φορά και είναι ειλικρινής, έχει μεγαλύτερη αξία από το να λέει κάθε μέρα το ίδιο. Το πιο εύκολο είναι να βγαίνει κάθε μέρα και να λέει ‘συγγνώμη, συγγνώμη’. Πόσα συγγνώμη έχουμε ακούσει στην τηλεόραση… Ανούσια. Η ουσία όμως είναι μία: το δικαστήριο. Αυτό περιμένουν όλοι. Να γίνει η δίκη. Να πάρουν όλα τα πράγματα τον δρόμο τους. Μόνο έτσι θα είναι όλα καλύτερα. Εσείς σαν εκπομπή έχετε κρατήσει στην υπόθεση μια αξιοπρεπή στάση. Συνεχίστε παρακαλώ έτσι».
Η φωνή της έσπασε ελάχιστα μόνο όταν ερωτήθηκε για την ψυχολογική κατάσταση του σταθμάρχη.
«Ε, τι να πούμε τώρα… Τι να λέμε… Τι ψυχολογικά… Εγώ το λέω και το ξαναλέω. Είναι το 58ο θύμα».
