Στον αγώνα των συγγενών των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, οι οποίοι ζητούν την απόδοση Δικαιοσύνης για τους ανθρώπους τους, αναφέρθηκε, μιλώντας στο MEGA και την εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα!», ο Θοδωρής Ελευθεριάδης.
Έχοντας χάσει τη μητέρα του στη σιδηροδρομική τραγωδία, δεν έχει σταματήσει λεπτό, όπως λέει, να αγωνίζεται για να βγει η αλήθεια στο φως.
«Ξανά στους δρόμους, άλλη μια φορά για τη δικαίωση των ανθρώπων μας. Πιστεύω ότι θα υπάρξει δικαίωση, έχει φτάσει το πράγμα στο απροχώρητο, πρέπει να μας ακούσουν. Τη νιώθουμε την στήριξη του κόσμου, η πραγματικότητα είναι ότι μαζί με εμάς πενθεί ολόκληρη η κοινωνία».
Για το βράδυ του δυστυχήματος
Για το βράδυ της μοιραίας σύγκρουσης, λέει:
«Εγώ την πήγα στον σταθμό Λαρίσης εδώ στην Αθήνα για να μπει στο τρένο. Το θυμάμαι πολύ καλά, κάθε στιγμή. Το ποιος είναι ο γονιός σου είναι λίγο θέμα τύχης, θέλω να πω δεν είναι μια σχέση την οποία την επιλέγεις. Εγώ ήμουν πάρα πολύ τυχερός και είμαι και ευγνώμων που είχα αυτήν για μητέρα».
«Τώρα, ακόμη περισσότερο προσπαθώ να ακολουθώ το τι μου έλεγε. Όσο ήταν ζωντανή μπορεί να ήμουν λίγο πιο ατίθασος αλλά μετά τον χαμό της ό,τι μου έχει πει προσπαθώ όσο μπορώ να το ακολουθώ», σημειώνει.
Ερωτηθείς αν «αισθάνθηκε» την στιγμή της σύγκρουσης, εμφανώς συγκινημένος αναφέρει:
«Ασφαλώς το αισθάνθηκα… γιατί έχω δει και φωτογραφίες για το τι έχω παραλάβει, τι έχω θάψει, και είναι κάποιες εικόνες της σύγκρουσης που ασφαλώς δεν τις έχω στην πραγματικότητα αλλά είναι κάποιοι από τους εφιάλτες τους οποίους βλέπω στην καθημερινότητά μου».
«Δεν έχουμε προλάβει να πενθήσουμε»
Όπως λέει ο ίδιος:
«Δεν έχουμε προλάβει να πενθήσουμε. Είμαστε με ανοιχτούς τάφους. Αν σκεφτείτε ότι 14 μήνες μετά ταυτοποιήθηκε βιολογικό υλικό των συγγενών μας, καταλαβαίνετε ότι ζούμε με ανοιχτούς τάφους και με έναν φόβο μην βρεθεί και κάτι ακόμα. Δεν έχω προλάβει να πενθήσω, έχω σηκώσει μανίκια όπως και όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς και δουλεύω για την υπόθεση».
