Η υπόθεση του Μανώλη Δράικου έχει βυθιστεί στο σκοτάδι. Οι τελευταίες του κινήσεις μοιάζουν με τα κομμάτια ενός παζλ που δεν ταιριάζουν.
Το «Τούνελ» στην προσπάθειά του να φωτίσει τη σκοτεινή αυτή ιστορία, εντόπισε τη γυναίκα – «κλειδί» που ήταν μαζί του λίγο πριν χαθούν τα ίχνη του.
«Εγώ τον Μάνο τον ξέρω από το 2014. Στο διάστημα αυτό, ενίοτε δεν κάναμε παρέα. Όποτε με νευρίαζε πολύ, τον έκοβα. Μόλις είδα την εξαφάνιση του, πήγα στην Ασφάλεια οικειοθελώς, κατέθεσα, άφησα και το τηλέφωνό μου εκεί. Μου είχε αδυναμία γιατί του φερόμουν φυσιολογικά. Εμπιστευόταν όμως τους δικηγόρους του. Ό,τι του λέγανε αυτοί, έκανε».
Η αφήγηση της συνεχίζεται με έναν αναστεναγμό.
«Τελευταία φορά που τον είδα ήταν Κυριακή πριν τα Φώτα. Πέντε του Γενάρη. Ήρθε εδώ στο σπίτι εκείνη την ημέρα γιατί τον είχα κάνει μπλοκ στο Facebook και στο κινητό. Κορνάριζε και τον έβαλα μέσα. Επέμενε να πάμε σπίτι του οπότε πήγαμε το μεσημέρι στη Γλυφάδα. Όταν φτάσαμε, είχε μια στοίβα χαρτιά έτοιμη πάνω στο γραφείο του και ήθελε να τα πάρω εγώ στο σπίτι μου, να του τα φυλάξω. Συμβόλαια, επενδυτικά κεφάλαια και διάφορα άλλα. Δεν ξέρω τι ακριβώς γιατί δεν τα πήρα. Ανάμεσα σε αυτά ξεχώρισε ένα. Ήταν μια απλή ασφάλεια ζωής. Με είχε βάλει μέσα. Αν πάθει κάτι, να τα πάρω εγώ. Μου είπε ότι είναι γύρω στις 6.000-7.000. Το κατέθεσα στην Ασφάλεια. Ήταν από μια άλλη εταιρεία. Δεν ήθελε να το αφήσει στην Αρχιεπισκοπή όπως έλεγε», προσθέτει η μάρτυρας και εντείνει το μυστήριο.
«Μετά γυρίσαμε σπίτι μου. Έμεινε το βράδυ και έφυγε στις έξι του μήνα. Είχε σκοτεινιάσει όταν έφυγε αλλά δεν θυμάμαι ώρα ακριβώς».
Ένα κομμάτι από το παζλ της εξαφάνισης αποκαλύπτεται.
Τα χαρτιά, η ασφάλεια ζωής, το εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο. Οι σκιές γύρω από την υπόθεση πυκνώνουν.
