Το «Τούνελ» τελικά εντόπισε τον φίλο της που την φιλοξενούσε στη Θεσσαλονίκη.
«Την Μαρία τη γνώρισα πέρυσι τον Ιανουάριο μέσω μιας κοινής γνωστής και είπα να την φιλοξενήσω. Μαλώναμε συχνά και δεν με άφηνε να μπω στο δωμάτιο της. Τέλη Αυγούστου είχαμε μαλώσει, έφυγε από το σπίτι, γύρισε για δέκα – δεκαπέντε ημέρες και μετά ξανάφυγε. Με είχε πάρει τηλέφωνο στις 3 Οκτωβρίου. Τώρα με ποιους ήταν, δεν ξέρω. Της είχα πει δεν γίνεται να σε ψάχνω από το πρωί μέχρι το βράδυ και να μην απαντά στο τηλέφωνο σου. Πρέπει να γνωρίζω αν θα έρθεις ή όχι στο σπίτι. Εκείνη τη στιγμή μου έκλεισε το τηλέφωνο… Σκέφτηκα ότι θα ήταν στο κέντρο που σύχναζε και την περίμενα, αλλά χάθηκε…»
Γενικά όπως λέει τσακώνονταν συχνά και της είχε πει να φύγει και να πάει να μείνει αλλού, ακόμα και να γυρίσει πίσω στους δικούς της στην Αλεξανδρούπολη.
«Κάθε φορά μετά έκανα πίσω εγώ και τη δεχόμουν πάλι στο σπίτι. Στην αρχή η σχέση μας ήταν καθαρά φιλική και μετά συνδεθήκαμε και γίναμε κάτι παραπάνω από φίλοι, αλλά δεν είχαμε σχέση κανονική».
